/i/Dertleşme

Derdini anlatmayan derman bulamaz..
  1. 1.
    +11 -3
    Öncelikle selamlar, şimdi açıkçası kim ciddiye alır kim almaz bilmiyorum bunu sadece içimden geldiği için yapıyorum. Biraz kafa ütüleyeceğim...

    https://www.youtube.com/w...&ab_channel=Balmorhea (Belki okurken aynı hislere sahip olmak istersiniz)

    Buraya kayıt olup bir başlık açmama sebep olan @olumniyekabuletmiyo'ya teşekkürler, kendisiyle hiç konuşmadım ne başlığının altına bir şey yazdım ne de görüştüm. "Bir kızı ilk kez öpmek" gerçekten beni derinden etkiledi sanki kendim yaşamışım gibi hissede hissede okudum hepsini ve bu anıyı, hikayeyi siz ne demek isterseniz artık bulmamda yardımcı olan instagram sayfasına da teşekkürler, gerçekten hayatıma çok şey kattı bu durum ve hani orada o kişiye cevap verip yanında olan hal hatır soran insanları gördükçe bir ümit belki de ben de artık bir şeyleri yalnız düşünmem dedim kendi kendime.

    Hayatım boyunca okuduğum kitap sayısı 2 elin parmağını geçmez lakin nedense bu ara içimden sadece yazmak geliyor sonra diyorum ki kendi kendime "e be dıbına koyduğum sen ne afilli kelime bilirsin ne imla kuralı bilirsin işte dümdüz yazarsın anca." Diyorum ya işte bilmiyorum aslında neden yazmak istediğimi sadece içimden geçenin bu olduğunu biliyorum belki burada sizlerin, içimden geçeni dökmenin bir faydası olur diye düşünüyorum herhalde o içimdeki yazma hevesinin hazzını almak için.

    Belki bir çoğunuz görmeyecek bu yazdıklarımı aman ne anlatmış lan bu bu kadar diyip geçeceksiniz belki de ama ben buraya yazarak içimi dökmüş olacağım bi nebze de...

    Belki günlük niyetine de kullanabilirim diye düşünüyorum, eminim bir çoğunuz yaşamışsınızdır; kafanız o kadar doludur ki neyi düşündüğünüzü bile bilmezsiniz ve o sırada aklınızdan bin bir cümle geçer durur, hangi tilkinin kuyruğunu yakalayacağınızı şaşırırsınız işte uzun zamandır öyleyim ne pgiboloğun yararı oldu ne ilacın ne arkadaşların ne de ailenin. insanların gözünde hiçsin "aman seninki de dert mi be" cevaplarıyla kendini tak gibi hissetmene neden olur geçerler, ben bundan çok yoruldum be dostlar gerçekten hani bazen lan diyorum ki gerçekten bazen yok mu be benim gibi düşünen, şu hayatta bir kez olsun beni gerçekten sırf dinlemek için dinlemiş olmasındansa canı gönülden dinleyip beni anlamaya çalışacak, içimi dökmeme yardımcı olacak bir insan evladı yok mu be diyorum şu koca dünyada.

    insana en çok acı veren şeylerden biri kesinlikle "keşke" kelimesi, bazen keşke yapsaydım olur bazen keşke yapmasaydım. Genelde hep keşke yapsaydım diyen bir insan olmuşumdur şimdi ise keşke yapmasaydımı göze alarak yazıyorum buraya bunları elimde son kez içmeye karar verdiğim sigaramın dumanı eşliğinde...
    ···
  1. 2.
    +2
    otobiyografi mi yazıon amg
    ···
  2. 3.
    0
    rez amg hikaye okurum
    ···
    1. 1.
      +1
      anlatacağım anlatacağım sakin sadece ayağımız alışsın bi dur gözünü seveyim :D
      ···
      1. 1.
        0
        Hikayeye ilk önce ilgiyi çek ondan sonra yavaşla. Toplu girmen lazım ilk entryleri. Yarın insanlar hikayenin devamı için siteye girsin. Sen böle yaparsan olmaz.
        ···
      2. 2.
        0
        ilk defa yazıyorum dediğim gibi öyle de deneriz tabi ki
        ···
  3. 4.
    +1
    Bayansan tanisalim bebegin .
    ···
    1. 1.
      0
      maalesef be kral bayan olsam ilk sana yazardım ama
      ···
      1. 1.
        0
        He canim he :/
        ···
    2. 2.
      0
      ah be panpa
      ···
      1. 1.
        0
        oh be yavrum .
        ···
  4. 5.
    0
    Bunu az okumuş biri yazamaz ama rez
    ···
    1. 1.
      0
      Emin ol ki çocukluğumda hocaların dayatması olan kitaplar hariç hiç bi zaman açıpta bi kitap okuyayım diyerek elime almadım hiç bir zaman e bu isteksizlikle o hoca dayatması kitaplarla da ne kadar verim alınır anlaşılır illa ki
      ···
  5. 6.
    0
    3-5 Hikayeyi word dosyasında topla ondan sonra gir aga. Böyle bekletirsen canımı sıkarsın.
    ···
    1. 1.
      0
      E o zaman tadı çıkmaz ki be kankam bazen bir şeyleri beklemek gerekir, insanoğlu bir anda ulaşınca zaten ulaştığı için sıkılır bırakır gider (meselenin hikaye ile alakası yok)
      ···
      1. 1.
        0
        bak 3 entrydir düzgün konuşuyom şansını zorlama enterileri toplu gir
        ···
      2. 2.
        0
        hadi yazayım o zaman
        ···
  6. 7.
    0
    Yarın okuyacağım
    ···
  7. 8.
    0
    Evet uzunca yazdığım devamı bir anda "tutturla kazan" diye bi entrye döndü baştan yazmam gerekecek...
    ···
  8. 9.
    0
    yaz yazdıktan sonra 2-3 gün bekletme kötü şeyler olabilir
    ···
  9. 10.
    0
    Özet geçin la okumucadım da herkes üşüştü bura ne diyo bu
    ···
  10. 11.
    +3
    Şimdi dostlar açıkçası anlatacağım bazı şeyler sizin canınızı sıkacak içten içe ya kanka kafana tüküreyim ya niye yaptın lan falan diyeceğiniz şeyler çünkü ben bile bi zaman sonra kendime bunları söyledim eminim çoğunuzda o tepkiyi vereceksiniz lakin bu tarz yaşanmışlıklardan önce beni biraz tanıyın istiyorum ki neyi niye yaptığımı bilebilesiniz.

    Ailemin ilk çocuğuyum aynı zamanda sülaleninde ilk torunu o sebeple gayet güzel el bebek gül bebek bi çocukluk geçirdim yalan yok haklarını da yiyemem. Zaman geçtikçe hayatın sillesini bir bir yemeye başladım, küçükken gözlerinden sakındıkları için doktor bu çocuğu hiç mi yere indirmiyorsunuz virüsle tanışmamış bakteri almamış dediği bi çocuktum o sebeple de en ufak şeyde hasta olabiliyordum ki bunun üstüne astım hastasıydım aynı zamanda. Evet sille demiştim, hayatın zorluğu yaklaşık 8-10 yaşlarında abi olduğum zaman ailemin ekmek parası ile uğraşması sırasında etkisini gösteriyordu özellikle dediğim gibi hafif şımarmış büyüdükten sonra 8 yaşında 2 kardeşe bakmak durumunda kalınca ne yapacağımı şaşırmıştım. Ha tabi o zaman bunlar eziyet gibi gelen şeylerdi lakin iyi ki de yaşamışım dediğim şeylere dönüştü bunlar, bu olaylar sayesinde olgunlaşmıştım bakınca o yaşta olgunlaşmak iyi bir şey değildi aslında, şuan için ne kadar iyi oldu desemde çocukluğumda eğlenemedim ben bu yüzden çünkü yaşıtlarımın yaptığı şeyler aslında her çocuğun yaptığı şeylerken bana çoluk çocuk işler gibi geliyordu ve kendimi soyutluyordum tüm hayattan.

    Bazen insan istemeden bedel ödüyor bir şeyler için, şuan ki olgunluğumun bedeli de bu oluyor işte kendimi insanlardan soyutluyorum ve yalnızlığın karanlığında sadece ufak bir ışık arıyorum aslında, bazen böyle sanki bir ışık vuruyor yüzüme o aydınlığı hissediyorum iliklerimde ama ne zaman takip etsem o ışığı bakıyorum ki aslında ayın parlaması ve oraya ulaşmam imkansız. Bu duygular gerçekten yük oluyor insana çünkü hiç ulaşamayacağın bir şeye ihtiyacın olması gerçekten taktan bir şey ya da öyle geliyor insana bu zamana kadar yaşadıkları şeylerden dolayı bilmiyorum. Galiba sigarayı da bırakamayacağım ben bi dal alıp geliyorum.
    ···
  11. 12.
    +2
    Neyse işte şuan çok detaylara girmeyeceğim sadece bugün düşündüğüm şeyleri konuşacağım bugünlük sonrasını sonra şey ederiz.

    Dedim ya bir şeyler yazmak istiyorum ama nasıl yazacağımı bilmiyorum bile diye dün gittim 2-3 kitap aldım şiirler ve yazım teknikleri adına. Bugün tuttum okulun yolunu sabah güneşliydi hava açtım şiir kitabının birini okuya okuya ilerledim yolun bir kısmını sonra biraz etrafa bakayım dedim güneş, deniz, insanların telaşı bu manzaraya yaktım sigaramı yolumu yürüyorum diyorum ki "hayat güzel be oğlum aslında, biz sadece olumsuzluklara yöneltiyoruz kendimizi. Bizi aslında biz üzüyoruz, elimizde olmayan şeyler yaşandıkça onları düşünmekten elimizden geleni yapmadığımız için daha da taktan hissediyoruz." Yol boyu düşündüm bunu, uzun zaman sonra gittiğim yolları yüzümde hafif bi tebessüm ile gidiyordum.

    Vardım okula salak saçma bi dersin finaline de girdim diyorum "lan uzun zaman sonra gülerek yürüyebiliyorsun yolları" bi mutlu oldum aslında sonra yakın zamanda yol verdiğim, hangi yüzüne bakacağımı şaşırdığım insanları görünce çıtırdan gitti mutluluk. Ha o insanlar da bir süre önce kıçımdan ayrılmayan insanlardı, ederlerini gösterdiler diye vermiştim yolu o yüzden görür görmez bi tiksinti gelmişti bile o sebeple de ister istemez tiksinti etkisiyle olumlu düşüncelerim elendi gitti.

    Neyse işte çıktım okuldan geçtim sporuma (hani derler ya bi seçim yapmam gerekti ya kendime kıyacaktım ya spor yapacaktım diye bu ara instada dolaşıyor o hesap başladığım spor) verdim kendimi ağırlıklara, bazen fiziksel ağrılar gerçekten ruhsal ağrıları düşünmeni kısa süreli de olsa engelliyormuş, denedim. Yakın zamanda size ilk anlatacağım ilişkimi yaşadığım kıza yazdım gecenin bi vakti aklıma düştü (hep de böyle olur ya gece o yalnızlığın, soğuğun, karanlığın verdiği mentalite ile kendimizi üzmek isteriz ya) beraber valorant oynardık çok severdi zalımın kızı, numarasını silmemiştim daha o da engellememişti zaten. "Bi ara valo ?:)" yazdım, niye böyle bir şey yazdım onu da bilmiyorum önceki günler sadece hal hatır sormak istiyordum belki de içimde kalan son ümidi öldürmek istiyordum çünkü o kalbimin bir köşesinde zehirli bir tohumdu, onu sökersem saldığı kökler yüzünden kalbimin bir parçası da onunla beraber sökülecekti bunu biliyordum. Korktum bu sebepten dolayı, zaten kırılmaktan bıkmayan kalbi bir de kendi ellerimle parçalamak istememiştim o sebeple daha masum olur hem belki bunu yanlış anlayıp direkt kapatmaz konuyu diyerek valoya çağırmıştım onu (keşke yapmasaydım demem gereken şeylerden biriydi). yaklaşık bi 5 dk sonra mesaj geldi, heyecanlandım bi açtım baktım o yazmış, mesaja girdim:
    -Numaramı sil artık lütfen

    Lan dünya başıma yıkıldı dıbına koyayım. Hayır yani ben seni rahatsız edecek bir şey mi yaptım, sapık gibi peşinden mi koştum en son doğum gününü kutlamışım onun dışında yazmamışım bile (evet ayrıldıktan 6 ay sonra -2 ay önce konuşmuştuk kısa süre sonra haberim olmadan takipten falan çıkıp mesajlara dönmemişti- doğum gününü kutladım -o benimkini kutlamamıştı-.) "Tamamdır" diyebildim sadece. Numarasını da, tüm mesajları ve fotoğraflarını da sildim.

    Konuya dönelim o "numaramı sil artık lütfen" mesajını sürekli gözümün önüne getire getire vücudumu ağırlıklar altında harap ettikten sonra spordan da çıktım tuttum evin yolunu, Allah'tan kitap okumamış ben o şiir kitabını almıştım da yol arkadaşım olmuştu nasıl geçti anlamadım zaman bi baktım evdeyim. Dedim kendi kendime ya olum artık düşünme sadece eyleme geç bir şeylerde; yazmak mı istiyorsun yaz amk, dans etmek mi istiyorsun et amk, gezmek mi istiyorsun gez amk (yok bunu sonradan düşündüm onun vakti var, o biraz lüks oldu), biriyle mi tanışmak vakit geçirmek istiyorsun git tanış amk dedim ki tam farkettim ki ben biriyle tanışamıyorum artık ya sanki o yeteneğim elimden alınmış, sanki biriyle tanışsam beni yiyecek amk niye hoşuma giden birinin yanına gidip de 2 kelime konuşamıyorum anlamıyorum işte. En iyisi, şuan yapabileceğim ve beni rahatlatacak şey yazmak anlaşılan dedim ve işte buradayım. Anlatacağım daha bir çok şey var ama her şeyinde bi zamanı var, buraya kadar okuyan ve ilerisinde de yanımda olup okuyacak, dertleşecek, fikir verecek herkese teşekkürler yarın görüşmek üzere. Hayırlı geceler panpalar seviliyorsunuz.
    Tümünü Göster
    ···
  12. 13.
    0
    ilk çükünü veriyorum afiyet olsun
    ···
    1. 1.
      +1
      Eyvalllaahh sağolasın merakla bekliyordum ne zaman gelir diye ;)
      ···
      1. 1.
        0
        bi tane de benden o zaman tuzu olsun
        ···
      2. 2.
        0
        Ohh eyvallaahh
        ···
  13. 14.
    +1
    Keşkelerle geçtim benimde hayatım anasını satayım.
    ···
    1. 1.
      +1
      Hiç hoş bir durum değil be dostum gerçekten, hani dile kolay insanların dediği bir cümle vardır "hiç bir şey için keşke deme git yap" işe çok yarıyorsa sen yap amk diyesin gelir hani çünkü bilirsin ki sen o istediğin şeyi yapsanda sonu "keşke yapmasaydım"a dönebilir denendi, onaylandı. O yüzden yapacak bir şey yok galiba, alışılması lazım bu duruma en azından şuan için öyle görünüyor.
      ···
      1. 1.
        0
        Keşke sonunda pişman da olsam bir şeyler yapsaydım diyorum çünkü geçen yıllarla birlikte "lan acaba yapsam olur muydu, olsa şimdi daha mutlu olur muydum?" gibi düşüncelerle kendimi yiyorum. O kadar rezil bir haldeyim ki çünkü hamamböceğinden farkım yok😔
        ···
      2. 2.
        0
        Estağfurullah kral asla kendini öyle şeylere benzetme hepimiz zor dönemlerden geçiyoruz elbet. Önemli olan kendimizin en iyi versiyonunu bulmaya ve ona ulaşmaya çalışmak. Her şerde gerçekten var bi hayır bunu çok kez gördüm, yaşadım. O sebeple kendine keşke dedirtmeyi bırak, geleceğe bak elinden geldiğince.
        ···
  14. 15.
    +2 -2
    Selamlar dostlar, sabahları açıkçası çok fazla eskileri konuşmak, düşünmek istemiyorum. insanı gerçekten kötü etkiliyor bu tarz şeyleri düşünmek, tüm gününü zehir ettiğinle kalıyorsun. Bu sebeple anı, hikaye ne derseniz adına o tarz şeyleri geceleri anlatacağım genelde (eğer zaten taktan bir sabah yaşamadıysam en azından) sabahları ise burada bulursam kendimi büyük ihtimal çok fazla şey düşünüyorumdur ve bunları dökeceğimdir.

    Evet düşünmek, yakın zamanda sevdiğim bir insan bana "sen kendine dram yaratmayı, o dramı hissetmeyi seviyorsun" demişti. Bir süredir de aklımda aslında bu dönüp duruyor. Gerçekten öyle miydi? kendime bunu yaşatmayı seviyor muydum acaba cidden, diyorum ya bilmiyorum bazen neyi ne için yaptığımı bu da bunlardan biri, belki de kendime artık düşünerek daha fazla dram yaratamadığım için yazarak oluşturmaya başladım zihnimde veya artık tek başıma yaşamak istemedim bazı hisleri sizleri dost bilip beni anlamanız, hissetmeniz için buraya döküyorum belki de içimi... Neyse bakacağız zamanla neyi ne için yapmışız, ilerleyen saatlerde görüşmek üzere.
    ···
  15. 16.
    +2 -1
    yazma ihtiyacı duyduğun için olabilir mi acaba saf kardesim benim
    ···
    1. 1.
      +1 -1
      Bunca zaman yazmaktan, okumaktan kaçan ben neden böyle bir ihtiyaç duyuyorum bunu bilmiyorum işte asıl soru da o kendimce
      ···
      1. 1.
        +1
        yazma ihtiyacı duyduğun için
        ···
      2. 2.
        +1
        Bak bu mantıklı geldi he
        ···
  16. 17.
    0
    kimse anasına sövmemiş şok oldum
    ···
    1. 1.
      0
      Kanka kimseyle derdim yok, kimseyi rencide edici bir konuda da konuşmuyorum ki. içimden geçeni döküyorum sadece, yanımda olmak isteyen veya bunu bir hikaye olarak görüp takip edenler de var beğenmeyip tersleyenlerde var öyle yuvarlanıp gidiyoruz.
      ···
  17. 18.
    +1 -1
    Sıkıntı yok panpam istediğin vakit yaz.
    ···
    1. 1.
      +1
      ananı gibtiğimi yazıcam önlerden rez al gel gibtiğimin vasıfsız huur cocugu seni
      ···
  18. 19.
    +1
    Yaklaşık 4 saat oldu son entryi yazalı o zamandan beri ara ara sadece bugün konuşulan başlıkları inceledim bazı kişiler birbirine sövüp durdu bazıları ilanı aşk etti falan baya şen şakrak bir ortam varmış anlaşılan burada ve üstüne farkettim ki burada vakit geçirip sizleri takip ettikçe iyice daldı gitti kafam düşünmüyorum la bir şeyleri şaka gibi. iyi gelecek gibi hissediyorum bunun sonu.

    Her ne kadar kafam dağılsa da yine de bi an boş bile kalsam aklıma geliveriyor bazı düşüncelerim, en basiti çocukluk hayalim olan yurtdışı (vatan haini, şerefsiz, seni istemiyoruz git falan demenize gerek yok arkadaşlar; emin olun ülkemi gerçekten seviyorum elimde olsa ülkemin iyileşmesi için her şeyi yaparım ama tek başıma bir şeyi degistiremeyecegim bir gerçek) lan bakıyorum nereye gitsem diyorum vize reddinden dolayı zaten olasılıklar düşüyor, e bari vizesiz bir yere gideyim diyorum genelde hep Asya tarafları vize istemiyor (Ukrayna falan var Avrupa'da tabi ama savaş durumu vb sıkıntı) e Asya biletleri de almış başını gitmiş o uçak bileti fiyatıyla 2 ay geçiririm lan ben. Bilmiyorum bu hayal ne zaman gerçekleşir ama eminim ki aradığım huzuru böylelikle bulacağım. Daha önce tek başına turlar dışında geziye gitmiş olan arkadaşlar var ise ülke ve yolculuk önerisi almak isterim açıkçası şöyle 2-3 gün veya en fazla 1 haftalık kısa bi gezi yapmak istiyorum tek başıma özellikle.
    ···
  19. 20.
    +1 -1
    Evet dayanamadım dostlar, geceyi bekleyemedim.

    Demiştim ya size kendimi insanlardan soyutladım her zaman diye bunun etkisiyle hiç bir zaman adı aşk olan illet duyguyu tam olarak yaşayamadım ben. Çok istedim birine aşık olmayı, piyasadan çekilip varımı yoğumu ona ayırmayı, her geçen gün o güneş tekrar doğduğu zaman dünyadaki en güzel manzaranın gün doğumu eşliğinde onun gözlerine bakmak olduğunun bilincinde olmayı çok istedim. Sevmek istedim ya dostlar, sevmek ve sevilmek ama hiç bir zaman bunu yaşayamadım. Şimdi tabi ki ilişkilerim oldu onlara da değineceğim ama hani burada anlatmak istediğim gerçekten aşık olmamış olmama yaptığım sitem. Bir sürü kişiyle tanıştım, iyi kötü anılar edindim, o ilişkiden bu ilişkiye atladım ama farkettim ki ben bunları istemiyorum ya; bu devrin sevgisini istemiyorum ben, 80lerin-90ların sevgisini, saygısını istiyorum be dostlar...

    Bir kız vardı üniversiteye ilk başladığım zamanlar pandemiye denk geldiği için online takılıyorduk herkesle haliyle. Okula yeni kaydolanlar için bi wp grubu açmıştı öğrenciler, e bende merak edip damlamıştım tabi sonuçta artık üniversiteye geldik artık eskisi gibi insanlardan soyutlamayacaktım kendimi; yeni insanlar tanıyıp, yeni anılar dinleyecektim, yeni dostluklar edinip, yeni kazıklar yiyecektim(dur bunu tahmin etmemiştim).

    Neyse işte o zaman wp grubunda lise 5 edasıyla konuşan insanları görünce "hay ananı avradını soyunu sopunu yine mi lan, yine mi çoluk çocuklarla aynı ortamdayım ben" diye söylenip duruyordum. O zamanlar bi discord ortamım var, yayın falan acıyorum her gün 20-30 kişi sabit takılıyoruz. Among us diye bi oyun patlamisti o zamanlar ve hani o gün de oynamak için sozlesmistik arkadaşlarla, yeteri kadar kişi katılım saglamadi ve toplananlara da ayıp olmasın diye birilerini arıyordum. Lan dedim ki çoluk çocuk dolu ama belki eğlenecek birileri çıkar yazdım o wp grubuna (yazmaz olaydım), böyle böyle dedim oynayacak var mı? Bir kız yazdı ben gelirim diye, e dedim iyi gel.
    ···