iskandinav erkeklerinin kafasına poşet geçirip

bak beyim, sana iki çift lafım var. koskoca adamsın. paran var, pulun var, her$eyin var. binlerce kişi çalı$ıyor emrinde. yakı$ır mı sana ekmekle oynamak? yakı$ır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu karda kı$ta sokağa atmak, aç bırakmak. ama nasıl yakı$maz... ben bo$una konu$uyorum. sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalı$ıyorum.

hıh... sen... büyük patron, milyarder, para babası, fabrikalar sahibi... sen mi büyüksün? hayır biz büyüğüz, biz. sen bizim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç. gözümüzde pul kadar bile değerin yok. ama şunu iyi bil, ne oğluma, ne de gelinime hiç bir $ey yapamayacaksın. yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizleri. çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun?!

dokunma artık aileme. dokunma bizlere. dokunma oğluma, gelinime... eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemi$ olan ben, yaşar usta, hiç dü$ünmeden çeker vururum seni...

anlıyor musun? vururum ve dönüp arkama bakmam bile...