moruklaşmış yeşilçam yıldızları

yeşilçam, türk sinemasının "gelişememesinin" sebeplerinden biridir. insanlar sokakta yatıyor, çöp topluyor, sefil hâlde diye sevinecek değilim ama bu insanların "büyük sanatçı" olarak pazarlanmasına da karşıyım.
millette öyle bir nostalji merakı var ki eskiye dair her şeyi yücelttikçe yüceltiyorlar. amk bugünkü dizilere laf ediyor herkes yapmacık diye e o zamandan başlamış.
her şeyi geçtim, yeşilçam cahide sonku gibi bir insanı harcamıştır.
şener şen, kemal sunal, sadri alışık gibi insanlar yeşilçam mantığının dışında değerlendirilmelidir. çünkü bunlar oyunculuklarında halkı yansıtırlar, halkın sorunlarına değinirler.
yadigar ejder taksim parkı'nda açlıktan ölürken kimsenin umrunda değildi amk. adam bir bankta donarak öldü. dediğin gibi ego manyağı bir insan da değildi, şark bülbülü'ndeki mazlum işte hatırlarsın. e şimdi buna sevinecek "oh iyi oldu" diyecek değiliz.
haklı olduğun yerler var tabi. dediğim gibi bu uyuşturucu kaçakçısını bile zeki müren türkçesiyle konuşturan yapmacık filmlerden hep iğrenmişimdir.