olm hani böyle bunalımdasınızdır

bi kız vardı. hoşlandım-sevdim arası bişeydi benimkisi. zor bulunacak cinsten biri olduğunu düşünürdüm. baksanız; çok güzel, edepli, merhametli, karıncayı dahi incitmeyecek türden birisiydi. çok bunaldığım zamanlardan birinde çıkageldi, hayatıma girdi.

adına feyza diyelim. birkaç kez buluştuk. yemek yedik. karşılıklı gülüştük, havadan sudan konuştuk. yıllardır sancısını çektiğim kişi işte bu dedim. feyza arkadaşlarıyla eve çıktı. hiç eşyası yoktu. neredeyse bir ev dolduracak kadar eşya verdim. feyzaya son parça eşyayı verdikten sonra bir daha hiç görüşmedik. karşılaşmadık vs.

bütün arkadaşlarım ve buraya kadar okuyan panpalarımın büyük bir kısmı şunu düşünür; kız seni gibmiş. enayi yerine koymuş. eşyaların üstüne yatmış vs. bana arkadaşlarım bunu söylediğinde pek dinlemedim. böyle olduğuna inanmadım ya da inanmak istemedim. ta ki bir olaya şahit olana kadar.

feyzanın bir arkadaşı çalışma masasının o anki halinin fotoğrafını çekmiş, instagramdan yüklemiş. başka bir arkadaşı da, arkadaşının masasının üstündeki masa lambasını istemiş. lamba çok güzel bana versene benim olsun falan gibilerinden. feyza da demiş;
-vaaay sen de bizdensin. nerde beleş, oraya yerleş.

şimdi feyzanın anasını, bacısına, kanına, karakterine söve söve bitiremem o yüzden sövmüyorum. resmen kız gibti beni. eşyalara zerre kadar acıyosam şerefsizim. iti köpeği olsun amk eşya nedir. ancak bana yaptığı bu şey var ya, kuyruk acısı oldu bende resmen. artık nerde ne kadar yardıma muhtaç adam varsa çoğuna inanmıyorum. benden yardım isteyenlere yardım etmekten kaçıyorum.

senin dediğin gibi aniden kaybolmadı ortadan. kıza son eşyayı da verdim, bütün işi halletti, donunu çekti öyle kayboldu panpa. düşene bi tekme hesabı, ne zaman birinden bişey bekleyecek duruma geldiysem, o biri ya da birileri gibti belamı işte. adam olmadıktan sonra feyzasının da beyzasının da amk. etraftan bakanlar onları melek sanıyo da işte x ynın melekleri nasıl melekse bunlar da öyle melek.