inci itiraf

Ben ve benim gibiler, dünyada hiçbir şeyi değiştiremeyeceğimizi düşünerek büyüdük. Biz mektuplar yazdık hep, bir de uçlarını içimize döndürdüğümüz şiirler. Şiirleri, bedenlerimize saplamaya çalıştık. Oysa onlar, çoktan peltekleşmişti. Uçları yoktu. biz, öyle şarkılar dinliyorduk ki, yaşamaya ad koymak mümkün değildi. Anlamak hoşumuza gitmiyordu; çünkü, anladığımız şeyleri değiştiremiyorduk. B... iz, o günlerde işte, tırnaklarımızı yemeye başladık. Birden bedenlerimiz büyüdü. En başından yorgun ve küsmüştük. Biz, küsmüştük. Ne garip, oysa bir çoğumuzun adı, çağrı, umut, barış, devrim, savaş veya özgür’dü. Adlarımızın anlamlarını ezberleyip sonra da unutmaya çalışarak, bedenlerimizi büyüttük. Biz ne savaşabildik, ne de barışabildik dünyayla, ne özgürdük ne de umudumuz vardı. işte bu yüzden böyle öyküler yazdık, kırık ve bağlantısız."