enlargeyourpenis

"not: baba, çok özledim çocukluğumu, 1 yaşında ölen kız kardeşimi, kanserden ölen annemi.. en çok da senin dayaklarını."

bu son cümleyi okuduktan yaklaşık 5 saniye sonra sol gözümden 1 damla indi aşağıya. ne olduğunu anlamadan, bilinçsizce ağlamaya başladım. diğer yazdıkları ve bu son yazdığını birleştirip, ne olduğunu anladığımda ise hayatımda ağlamadığım gibi ağladım. çok olmadı hikaye biteli, yarım saat filan. bir kaç dakika önce biraz biraz kendime geldim. şu son cümleyi hayatımın sonuna kadar ne zaman okursam okuyayım hatta ne zaman aklıma gelirse gelsin bu gece hissettiğim şekilde hissedeceğim sanırım. al bak yine gözlerim yaşardı.

"şunu farkettim; sizi seven birinin dayak attığını düşündüğünüzde acıyı fazla hissetmiyorsunuz. o yüzden deli değildim bence ben, kendimi rahatlatıyordum."