bir torbacı masalı

oturduk çaylarımızı içtik, çaycı tanıdık olduğundan benden pek para almazdı, ancak buralarda dolaşmamı da pek istemezdi,en son bir lise öğretmeniyle burada yaka paça birbirimize girdiğimizden beri bana temkinli yaklaşıyor.

banane kardeşim, öğrencilerini giberim onun.ben mi diyorum al ağzına at şu yarım hapı diye ? ben mi diyorum winston içme kubar iç diye. banane dıbına koyayım, gelip buluyorlar soruyorlar.bal reklamları gibi satmıyoruz ya.işimzi düşüyor geliyoruz işte buralara.

çaycının adını vermeyeyim, malum oralardan olanlar tanıyabilir. çünkü bilindik birisi kendine göre.

yine de sever beni, çok işimi görmüşlüğü vardır, malımı hiç etmeye çalışan bir bini gece yarısı evinden alıp çay ocağına oturttuğumda gıkını çıkartmamıştı. biraz daha geç kapatmıştı.

gel gelelim, kalktık eyvallah çektik ona da,yollanmaya başladık.ilk önce yenimahalle tren istasyonuna indik, kimse yoktu, genelde gorilin arkadaşları buraya gelir, ellerinde bişey olmasa da sigara içerlerdi, kaçak trene atlarlardı, atlamadan önce sigara da olsa o esrarlı ortamda bir şeyler içerlerdi.

daha sonra oradan ayrılıp meydana gittik, durumlara baktık.

şimdi bu iş öyle bir şey ki,hiç yapmaz diyeceğiniz adam bile atatürk heykelinin önünde lsd satabilir. evde hazırlanmış votkaları pet şişeyle satar ancak, normal votka değildir tabi.

herkesi anlayabiliyorduk, kimin ne sattığını az buçuk kestirebiliyorduk. kendimize göre muhabbete giriş yöntemlerimiz vardı. satıcı olduğunu düşündüğümüz kişinin yanında muhabbet eder,onu yanımıza çekmeye çalışır, daha sonra yanımıza sokulmak isteyen insanın hayatına sokardık.

kimseye çalışmıyorduk,biz sadece bu taku içmeyi bilmeyen insanların mallılklarını kullanıyorduk. büyük insanlarla işimiz yoktu, kokain dediğiniz şeyin kafasını patlayan şekerin üstüne pudra ve bir miktar çay katarak yaşayabilirsiniz. ciddiyim,üstüne bir iki bitkisel karışım yaptığınız zaman gerçek bir kafa yaşarsınız. inanmayacağınızı biliyorum, deneseniz de yapamayacaksınız. ancak var böyle formüller.

satıcılarla bugünlük uğraşmaya gerek yoktu, vardı zaten sermayemiz. önce bakırköyün en nezih binlerinin yetiştiği lisenin önüne doğru yürüdük istanbul caddesine inip...