ogrenci evinde yasadigimiz fakirlikleri

depremden önce vanda okuyordum 3.sınıftım depremde bıraktım okulu herneyse van da oldu olay depremden önceki bir hafta bizde hiç para kalmamıştı evden çıkamıyoruz okula gitmek için dolmuşa binmek gerek 1 lira o bile yok okula gitmiyoruz benim ev arkadaşımla ev arkadaşımın sevgilisi de süpriz yapıp vana gelmiş neyse evde kuru gıda falan var ama para hiç yok kız geldi diye panik olduk arkadaşın annesinin memleketten gönderdiği kocaman bi ekmek vardı buzluğa atmıştık taş gibi olmuş arkadaş içeride kızla konusuyor bende onu çözmeye çalışıyorum ama taş gibi hiç etki etmiyor bu trabzon ekmeği kaya gibi olmuş karşı binanın altında fırın vardı indim çekine çekine saat gece 12 fırın 24 saat açık abi dedim sunu fırına atsan donu çözülse olurmu dedim adam öğrenci misiniz dedi evet abi dedim oğlum bunu fırına atarsam çözülürse zehirler bak sizi öyle olmaz bu dedi ozaman yapacak bişey yok abi dedim adam oğlum ekmek al dedi yok abi dedim para yok demedim adama adam anladı bi üzüldü gel gel ne olacak sanki bizimde oğlumuz dışarıda okuyor dedi 2 tane ekmek verdi yarında gel dedi neyse çekinerek aldım ekmeği döndüm yedik bişeyler ertesi gün kahvaltı falan hazırlıycaz kahvaltılık pek bişey yok ev arkadaşımda bi arkadaşından borç para istemiş ben onu almaya gidiyorum dedi bende fırından ekmek almaya indim tam kapıdan çıktık deprem oldu bizim binanın önce merdivenleri çöktü sonra yarım yıkıldı arkadaşla biz şoka girdik her taraf toz duman tekbir getiriyor millet hiç kımıldayamıyoruz yerimizden sonra ben kendime geldim arkadaş bildiğin ölü gibiydi hiç tepki vermiyordu sevgilisi o gün o depremde vefat etti kız ailesinden habersiz gelmişti eskişehirden ailesine durumu anlatamadık arkadaşımda bende okulu bıraktık tıp fakültesi okumamıza rağmen olay her aklıma geldiğinde hüngür hüngür ağlıyorum şuan gözlerimden yaşlar iniyor zaten ev arkadaşımla memleketlerimize döndükten sonra hiç görüşmedik biliyorum ikimizde özlüyoruz ama cesaret edemiyoruz...