bir torbacı masalı

turuncu v yakalı yaklaştı, sıfatımı gibeceğini söyledi,iki üç hoşnutsuz laf etti, gazella elinin tersiyle doğru yere iyi bir tokat geçirdi, arkadaki diğer king konglarda hareket edince, epey bir kargaşa oldu.kim dayak yedi kim pert oldu bilmiyorum ama köşede yanımızda bir travestinin omuzlarına dayanmış ayakta durmaya çalışıyorduk.

bir kaç kişi de bize girişti, travesti bir adamı feci yaralamıştı, adamın göbeğinde kan akıyordu oluk oluk.

gazella durumu görünce tuttu kolumdan, kalk gibtirgit buradan çabuk dedi.

çünkü orada kalsaydım şu anda tahminen bir koğuşta sigara tütününe sabun tozları serpip bir şeyler yapmaya çalışıyordum, emin olun.

ihalenin oradaki herhangi birine çıkacağını biliyordum.

ama şu da var ki bu kavga dönüm noktam olmuştu. düşüşüm ani gelmişti, dünyalı kaybolmuştu. yoktu ortalıkta.bir daha da bulamadım zaten.

o zaman tam anlamıyla ayılmıştım,her allahın günü üç taneden az ot dolu cigara içmeyen ben, dudağıma slim sigara bile koyamıyordum.

her şeyden önemlisi anlaşabildiğim bir dünyalıyı da dünyanın en gereksiz şeylerinden birinde kaybetmiştim, yine kahpeme anlatacaktım anlayacakmış gibi yapacaktı.

aslında yapmamız gereken budur bana sorarsanız.

bizi anlayanlara değil, anlıyormuş gibi yapanlara hitap etmeliyiz, çünkü bizi anlayan insanlar bir gün hadi eyvallah dediğinde yannan görmüş yeni gelin gibi kalakalıyoruz. sürekli yeni insan arama ihtiyacımız da bu yüzden ve nitekim aşk denen mevzu da.

kimse bizi anlamasaydı şu güne kadar kimse kimseye çıkma teklifi etmek için kıvranmazdı, kimse kimsenin önünde diz çöküp tek taş uzatmak zorunda hissetmezdi kendini.

evliliği uzun süren çiftler birbirlerini anlıyormuş gibi yaparlar, erkenden boşananlar ise kendilerini anlayan kişiyi bulmuş ve altına yatmıştır, veya üstüne çıkmıştır. bilinmez.69 bile yapmış olabilir edepsiz şerefsizler.

müptezelliğe ara vermeye başlamıştım, kimseye bir şey satmıyordum, almıyordum,içmiyordum daha doğrusu içemiyordum. bir ayda zor toparladım kendimi.