bir insanın en dipten zirveye yükselmesi

tam bu günlerde leventin babasının ataması oldu beyler. (bu arada isimler hep benim uydurmamdır. bu levent dediğim arkadaşımın babası çalıştığı sektörde ceo olmuş birisidir.)

bunlar 1 hafta sonra gidecekler. biz mal mal takılıyoruz. yalan yok ferhattan çok seviyorum o zamanlar leventi. sürekli beraberiz onunla çünkü. ya onlara gidiyoruz bilgisayar oynayıp orada kalıyoruz, ya bize geliyoruz bizde atari, oynayıp falan uyuyoruz. uzun bir arkadaşlığımız olmuş sonuç olarak. hep dip dibeyiz üzüyor insanı.

lan levent gidiyor ama dilek var diyorum ben o zaman ki ergenlikle. ferhatta olmasa dilek yeter bana falan saçmaladıkça saçmalıyorum.

levent özel okulda okuduğu için okulla ürgüp gezisine gidiyor. oradan geldiği gün de gidecekler. bende aradım annesini kaçta gelecek dedim, saat akşam 7 gibi dedi. evin camında bekliyorum beyler. ferhatta bizde. bu geldi indi servisinden. camdan bakıyoruz buna. çopk hüzünlüyüz amk. neyse gittim ben kapıyı açtım. sanıyorum ki bize gelecek, bindi asansöüre kendi evine çıktı.

demek ki giderken vedalaşacak dedik. camın önünde oturuyoruz ferhatla, lan bir baktık levent annesi ve babasıyla çıktı binadan, bindiler arabaya gittiler. levent veda bile etmemişti. beraber sigara içtiğimiz, vodka denediğimiz, fırlamalıklar yaptığımız adam gibine sallamamıştı bizi giderken.