cahilleri o kadar çok küçümsüyorum ki

cehâletin en büyük sebebi "takıntılı olma" durumudur. şöyle ki, adam bir dinin ve ya siyasi görüşün baskın olduğu bir ailede, çevrede doğuyor, büyüyor ve kendisine dayatılanları sorgulamıyor, olduğu gibi kabulleniyor ve bu "cehalet"e yol açıyor.
üstelik cehalet bu toplumda yüceltiliyor. öyle de bir şey var amk. adamın ekgiblerini söylediğin zaman "entel-dantel, elitist, halk düşmanı" damgası yiyorsun.
cahillerin, cahil olmalarından rahatlıklarından ve devamlı kendilerinden emin olmalarından nefret ediyorum. ben de harvard üniversitesi'nde profesör değilim amk sadece eskiden beri okuyan ve bir şeyleri öğrenmeye çalışan bir adamım. karşımdaki insan hiç birşey okuyup araştırmadığı hâlde rahat, kendinden emin ve kesin konuşunca benim devreler atıyor.
ha küçümsüyor muyum? evet, belki yanlış bir şey ama yapıyorum bunu. çünkü adam zaten karşımda küçüldükçe küçülmüş, herifi tutup göklere mi çıkarayım?