kabullenemiyorum beyler

imkansızlıkları yaşamak mıdır sevmek,
Yoksa severken imkansız mıdır yaşayabilmek?
Zor mudur gözlerine bakarken sevgiyi görmek,
Yoksa sevgi midir gözlerindeki tek gerçek?
Kolay mıdır bir anda vazgeçip gitmek,
Yoksa gitmekten vazgeçip, sevmek mi gerek?

bu yazdıklarımı sadece aşk açısından düşünmeyin beyler. tek sorun o değil yani. olur ya hani birini seversiniz sonra acı çekersiniz.. asıl sorun yalnız olmak. isterseniz ergen diyebilirsiniz bana, ama ben yine buraya içimi dökmek istiyorum.

etrafımda birçok insan var, ama sadece dışardan böyle görünüyor.. belki de bana böyle görünüyordur. etrafımdalar sadece yani. tabi yine onların kendi aralarında oldugu kadar olmasada.. ama asıl mesele kafamın ve kalbimin içinde kendimi yalnız hissetmek. dışardan bakınca ilişkilerin, dostluk denilen şeylerin ne kadar sahte oldugu görülüyor. belki sahte olmasa bile bana bi garip geliyor. samimiyetsiz insanlar, garip garip şeylere deger verip saçma fikirlerle kendilerine ortam yer etmiş insanlar.. belli bir fikir veya sıradışı bi konu hakkında konuşamamak.. konuşunca farklı olursun. seni kendileri gibi görmezler. içten olmaya çalışırsın onlara karşı, kendi saçma tabuları vardır, onları ön plana çıkarırlar ve yine üzülürsün..
her zaman her yerde kendini yalnız hissetmek, insanların seni yeterince tanımaması üzücü birşey. yüzünde sürekli bir maske olması ve tek başına kaldıgın zaman o maskenin akarken canını yakması gibi..