yaşantımız ne kadar da boş ve anlamsız

doğuyoruz. büyütülüyoruz. belli bir yaşa geldikten sonra bizi büyütenler tarafından hayatımıza yön veriliyor. onların olamadıkları, yaşayamadıkları hayatları yaşamak için birbirimizle yarıştırılıyoruz. arkadaş çevremizdeki insanları hep rakip olarak görmemiz isteniyor. insanları hep rakip olarak görmemiz sağlanıyor. sabah uyanıyoruz ve neden yaptığımız hakkında hiç bir fikrimizin olmadığı saçma sapan derslere daha küçük yaşlarda çalışmaya başlıyoruz. çocukluğumuz salakça kuralları ezberleyerek geçiyor. ardından sınavlar geliyor. sınavlara sürekli olarak giriyoruz. doldurduğumuz optik formlar tanıdığımız insanlardan daha fazla oluyor. ve girdiğimiz sınavlardan hiç bir tak elde edemiyoruz...

dinleyecek olan varsa reserved'leri alsın.