1. 401.
    +1 -2
    Göz yaşlarım akmaya başlayınca çekip kendime gelmeme izin verdi, tabi kahkahalar içerisinde. Ne kadar da güçsüzmüşsün, 2 dakika duramadın öyle dedi. Öksürmekten yine konuşamıyordum. Bu şekilde işkencelere devam etti, arada elleriyle de tokatlıyordu ama cidden acıtıyordu. Pek alışkın değildim sanırım tokat yemeğe, ondan bu kadar erken sos veriyordum. Ayaklarıyla işkencesi bitti sanırken birden trample olayına girmez miyiz, hemde başımın altına yastık vermeden! Önce göğsüme bastı, kendimi oldukça sıkıyordum. Ardında yüzüme geleceğini düşünürken alt taraflara yöneldi ve malum yere ayağını koyup gülmeye başladı. O an da ani bir hareketle üstümden koltuğa düşmesine neden oldum ama yapacak bir şeyde yoktu insanlık hali sonuçta. Bu duruma sinir olmuş olacak ki tam şiddetle tekrar üstüme geliyordu kii kapının çalmasıyla irkildik ikimizde. Korkuyla Yeliz hocamın yüzüne bakıyordum. Yavaşta üstüme basarak kapıya doğru yöneldi ama bana hiçbir şey söylemedi. Kalk demediği için orada öylece kala kaldım, korku içerisinde kapıdan kimin geleceğini bekliyordum..
    ···
   tümünü göster