büyü bozmak

otobüse geri binip uyudum ama hiçbirşey hatırlamıyorum rüya gördüm mü görmedim mi bilmiyorum. sabah alanyada uyandım. dayımların evine gittik ve ben biraz daha uyudum. kalktığımda ev kalabalıktı. çoluk çocuk kadın erkek bir sürü ses geliyordu. aldırış etmeden banyoya gittim. sıcacık suyu açıp güzel bir duş aldım. kurulanıp banyodan bir çıktım, evde çıt çıkmıyor. yavaş yavaş yanaştım ve az önce düğün evi gibi olan yerde kimse yok. gözlerimi kapatıp lanet ettim kendime. üzerimi giyinip hemen dışarı çıktım. dayımların işlettiği restauranta gittim ve abim oradaydı. biraz kızdım beni neden yanlız bıraktığına ama sonra kuzenlerim gelince muhabbet sohbet derken kaynadı gitti. alanyayı bilenler bilir damlataş mağarasının yanındaki restaurant. isim vermeyeceğim reklam olmasın. sohbet muhabbet güzel gitti. yemeklerimizi de yedik ve büyük kuzenlerim bugün sahilde yatalım dediler. 20 kişiye yakındık ve iyi olur hem bana moral olur açık hava ne olacak diye eğlendik sohbet ettik ve uyuduk. tam alanya kalesinin bulunduğu dağın eteklerinde bizim uyuduğumuz plaj. çok rahat uykuya daldım ama yine kabus başladı. gölge yine benimleydi. uykuya dalar dalmaz uykundan olmak kadar zor birşey yoktur. artık çok sıkılmıştım ve bana ne yapacağı umrumda değildi. adımı fısıldadı açtım gözlerimi. ayağa kalktım ve sesin nerden geldiğini anlamaya çalışıyordum. sürekli adımı söylüyordu. plajın yanında bulunan küçük mağaralardan geliyordu ses. yaklaşmaya başladım ve artık ne oluyorsa olsun dedim. ben yaklaştıkça birşeyler karanlıkta hareketleniyordu. mağaranın içine girdim ve gölgeyle yüz yüze geldim. 3 gün sonra gazi paşa denen yerde polisler ve dayılarım vardı karşımda. ama hiçbirini yanıma yaklaştırmamışım. bunları inanın hatırlamıyorum. saçlarımın yarısı kesilmiş sanki üstüm başım pislik içindeymiş. kendime geldiğim de ankaradaydım ve annem yine başımdaydı. babam cep telefonuyla birileri ile konuşuyordu. ama evdeydik ve evde olmanın huzuru dolmuştu bu sefer üzerime.