sozluk formati

yaklaşık bir hafta daha böyle geçti. Suzan’ın iyice beni giblememesi moralimi bozuyordu. Yokmuşum gibi davranıp konuştuğunda da bir pislikmişim gibi muamele ediyordu. Daha fazla dayanamadım bu duruma. işin bitimine doğru yanına gidip konuştum onunla:
-suzan aramızda bir problem mi var?
+yok.
-neden hiç benimle konuşma gereği bile duymuyorsun?
+konuşmak zorunda olmadığım için.
-seninle iyi kötü iş yapmıştık. Ne bileyim en azından bunun yüzünden konuşabiliriz.
+mehmet seninle konuşmamı istemiyor oldu mu?
-aklı gibinde bir adam ne derse onu mu yapacaksın?
+evet.
-bence sen onun huursu gibi bir şey olmuşsun.
+sözlerine dikkat et.
-tamam. Kaltağı olmuşsun.
+bizim korkak dile gelmiş. Peki mehmet yanında olsa aynı cesareti ona da gösterebilir misin?
-bu ne be çocuk gibi. Yanımda olsaymış.
+bence tırsağın tekisin. insanları kullanan bir yavşak. Ferhat’ı en son ne zaman aradın?
-bu senin sorunun değil.
+sen huur çocuğunun tekisin. Kimsenin senin için önemi yok. Kullanıp kullanıp atarsın. Bende ferhat’ın durumuna düşmek istemiyorum.
-sen ne duruma düşmek istiyorsun? Seni kölesi yapan birinin altına mı düşmek istiyorsun?

yüzüme bir tokat savurdu. Geri çekilidiğim için boşa gitti tokatı. Haklıydı söylediklerinde biliyordum. ama haklı olması bir şey ifade etmez. Çünkü kimin haklı olup olmadığını düşünecek kadar kafa yormuyordum.

(yazmaya devam ediyorum. bugünkü zütlüğümden dolayı da özür diliyorum)