sıkıntıdan ölen ilk insan olacağım

beyler gelin az şöyle, öncelikle yaşım 23, bundan 1.5 sene önce kpss ile atandım, allaha şükür işim var gücüm var, param var, ailemin yanındayım. ama hayatta herşey bundan ibaret değil, 26 ocak 2009'da öz kardeşim diye nitelendirdiğim, çocukluk arkadaşımı trafik kazasında kaybettim. o günden beridir ne dışarı çıkma isteğim var, nede hayattan zevk alırım, üstüne bundan 1.5 sene önce "ölüme giderim" dediğim sevgilim, dostum, sırdaşım olan, 2 senelik bir ilişkide kız tarafından aldatıldım.. yani kızlara ve tüm insanlara hiç bir güvenim kalmadı. lisedeki hiçbir arkadaşım beni sevmez, sebep ise içlerinde sadece ben köpek gibi ders çalışıp, işe girdim diye, ne selam verirler ne bir ortama çağrırlar, mahalleden çocukluk arkadaşım olan herkes, tek tek kopuyor, çoğu başka şehirlere taşındı, yada üniverste okuyorlar başka şehirlerde...

dünyanın en monoton insanı ben olabilirim. sabah 8 de işe git, akşam 5 de çık eve gel, film izle, yabancı dizi izle arada sırada kitap oku... hafta sonlarıda evde pinekliyorum, dışarda ilgimi çeken hiçbirşey yok, gibeyim böyle hayatı... delirecem ulan, ne olur bi öneri felan verin...