kore savaşında türk destanı

size memeleketinden 9000 km otede, bilmedigi insanlarla, bilmedigi topraklarda, bilmedigi nedenlerle savasan, dort mermi ile gazi olan mehmet dede'nin hikayesini anlatayim. belki birer fatiha gonderir, tum sehitleri yad ederiz.

bugun haberi geldi. kore savasi'na gonderilen ikinci tugay'in askerlerinden, sehit nuri pamir'in alayinda sancak muhafizligi yapmis, bana silah kullanmayi ogreten, mezun oldugumda o yasinda gururlanip aglayan gazi dede vefat etmis.

gazi dede derdik, kucuk yaslarda anlattigi kore hikayelerini dinleyerek buyumustuk. madalyasini, kostekli saatini, koseli sapkasini, belinden ekgib etmedigi tabancasini, geri cekilme emri geldiginde "türklüğü mahvettik" diye aglayan çakır gozlerini, sungu hucumlarindaki heyecani, kore'de biraktigi kardaslarini andiginda hüznünü, asker gordugunde esas durusa gecen, bastonunu tufek gibi tutan gazi dedeyi kaybettik.

neydi kore savasi? kuzey ve guney kore arasindaki 38. paralel sinirini 1950 yilnda kuzeyliler ve cinler tarafindan ihlal edilmesiyle basladi bu taktan savas. daha sonra amerika'nin kapitalizmi ile s.s.c.b ve cin'in komunizminin savasina dondu.

amerika'nin ve birlesmis milletlerin yardim cagrisina, nato uyesi olma hevesindeki donemin hukumeti tugay seviyesinde asker gonderme karari alarak cevap verdi.

uc yil surdu, bu bizim olmadigi halde destanlar yazdigimiz savas. Toplamda 15000'den fazla asker gonderdik ve resmi kayitlara gore 741 sehit, 2000'den fazla yarali verdik.

Unutulan, konusulmayan, önemsenmeyen bu savasin destan yazan yigit erlerinden birisini daha katbettik.

Savasin en sert zamanlarinda, en on saflarinda dusmanla cephe savasi veren, Sungu hucumu yapan tek ordunun askerlerini, unutmayalim, unutturmayalim.