beyler 40 yaşındayım gelin muhabbete

şimdi abi başından beri takip ediyorum seni, sırf senin için üye oldum amk. benim sana bi sorum olacak. yaklaşık iki senedir uzaktan bi ilişkim var, farklı şehirlerde yaşıyoz. hep birbirimizi özlüyoz telefonla 1 saate yakın konuşuyoz her gün. toplasan 1 ay falan görüşebilmişizdir okul meselesi falan. arada kavga ediyoz ama çok nadir, hiç ayrılma durumumuz olmadı. benim ilk ciddi ilişkim, onun da ilk ilişkisi. kız güzel bi kız, huyu huyuma uygun, ailesi de uyuyo bize, aynı çevrede yaşamıştık zaten eskiden beri. geçmişini iyi biliyorum. babası hariç ailesinden nerdeyse herkesle de tanıştım, herkes beni beğendi ben onları beğendim. şimdi her şey iyi hoş ben çok seviyorum onu, o beni çok seviyo buraya kadar tmm. ama benim şöyle sıkıntılı bi durumum var kız güzel ama ben kızı böyle dünyanın en güzel kızı gibi göremiyorum bi türlü abi ya, tmm çok seviyorum ama mesela etrafa bakıp ya bu da pek fenaymış, şu da çok şekilmiş, oofff bunun da züt feciymiş falan diyorum karıya kıza bakıp. sonra aklıma geliyo ulan acaba kendi seviyemin üstüne mi zorlasaydım diyorum, acaba şöyle manken gibi bi hatun mu alsaydım yanım diyorum. kendimi de beğeniyorum şimdi yalan yok. ayrılıyım mı diye sormuyorum ama ilerisi için bana sorun olur mu bu ya? hayatımı birleştirmeyi düşünüyorum ben bu kızla. bana ne tavsiyede bulunursun ne dersin? uzak ilişkilere olumlu bakmadığını da biliyorum ama yürüttük yürütüyoz bi şekilde be abim. bana rahatlatıcı bişey söyle napıyım??