sevgiliniz ile aranızda olan problemleri yazın

ben realistim o romatik. sürekli gel kucakla beni diyor, iki dakikada bir arıyor, ne bileyim benim hayatım bir tek ondan oluşmuyor ki, bir sürü işim gücüm var, arkadaşlarım var, tüm zamanımı onunla geçirmem imkansız. bir de şey var, çok tembel. hani yemek yapar, bulaşıkları yıkar falan da, benim evime geldiğinde aşırı serbestliğine gıcık olurum. külodunu sütyenini sürekli orda burda bırakır, ben de sinirli birisiyim. kızıyorum, diyorum ki, bak kızım, isterim ki aramızda bir saygı perdesi olsun. isterim ki sen burdayken mesela ben çoraplarımı boxerimi sağa sola fırlatmayayım, aynısını da sen yap isterim. ama o bunu anlamıyor, bunun bencilliğimden kaynaklandığını düşünüyor. öyle zannediyor ki burası benim evim ve bunu her durumda hatırlatmaya çalışıyorum. ama kesinlikle öyle değil, onun evinde olduğumda da aynı şeyi yapıyorum ve aynı şekilde de karşılık vermesini istiyorum. bir de şey var, her şeye burnunu sokması. ben yanlız yaşamaya alışmış insanım. 11 yaşımdan 5 sene yatılı okudum, haftada bir eve geldim. şimdi 24 yaşındayım ve 4 seneden beridir gurbette yaşıyorum, senede bir ailemi görmek için dönüyorum ülkeme. yanı ben kendi başımın çaresini bakmaya alışmış, bazen yanlız kalmaya ihtiyaç duyan bir insanım. ama o zannediyor ki yalnız olmamdansa onun yanımda olması, hayatımın her detayını ona anlatmam daha iyi. ama öyle değil ki, insan bazen yalnız kalmak ister, bazı şeyleri kimseyle paylaşmamak ister. her zaman az bir az gizli saklı olduğumu sevmiştir benim, ama şimdi aynı şeyi bozmaya çalışıyor. bir gün bu küçük olayların büyük bir bomba gibi patlayacağından korkuyorum.