etkisiz eleman olmak

sonra evde baskılar o kadar arttı ki senden adam olmaz bir taka yaramazsın deyip durdular.. haklılardı çünki ne okuma şevkim var nede sosyal çevrem...
insanın çevresini değiştirmek kolay değildi.
tabii bu arada lise zamanlarım lisede bunlara kafa yormaktan başımı kaldırıp gerçek hayatı göremiyordum bile...
doğru düzgün arkadaşım yoktu.. hatta hiç yoktu

ve beni şakirt diye damgaladılar... kimse beni adam yerine koymuyordu... ilk zamanlarda şakirt kimliğimizi gözterdiğimizden kimse bizimle muhattap olmuyordu... olanlarda şakirtlerdi

anlıyacağınız hiç arkadaşım yoktu... tam bir boşluktaydım. belkide ergenliğin verdiği gazla her şeye isyanım vardı
ne ailem tarafından ne bailer tarafından nede okuldakiler tarafından kabul edilmedim... devamlı dışlandım..
zaten çok sosyal ortam çocuğu değildim...

tam bir boşluk