erken uyumam gereken pazar akşamında bu sefer huzurluydum ve uyuyabilirdim. alarmı kuracakken telefon çaldı. arayan ebruydu. numarsını silmeme rağmen hala unutamamıştım. sonu 49.bu gün bile unutmam. elim ayağım birbirine girdi. nefes nefese oldum. işte bu kaadar, emeğimin karşılığını alacam. ebru bana geri döndü, yine beni istiyor. dedim.telefonu açtım büyük bir heyecanla.

+alo
-sadece sesleri dinle ;)

diyip başka birşey demedi.

+ne sesi ne diyosun?

ses yok. telefon açık.sus pus oldum telefondan gelecek sesleri beklemeye başladım.30 saniyelik bi aradan sonra hatırladığım kadarını aktarıyorum beyler. önce bir gürültü geldi patt diye. korkmayın lan intihar falan etmedi. telefonu yere bıraktı sanırım onun sesi.

telefondan gelen sesler;

-bak senin için bu sütyeni giydim.
ahmet:iyi yapmışsın aşkım.
-çıkarmıyorum üstümde kalsın ahah
ahmet:aşağısını çıkarsan yeter(gülücükler)

boş muhabbet sonrası ahmetden az ses geliyordu fakat ebru öyle bir bağırıyordu ki.dondum kaldım. gözlerim doldu ağlayacak gibi oldum. ebru işte böyle olur der gibi yapmıştı. moralim sıfıra inmişti.

ızdırap böyle olur tipsizim. kendin kendime konuşmaya başladım. telefonuda kapatamıyorum. ahmetin boşalmasını mı bekliyorum ne?alışkanlık olmuş ferre filmlerden. ahmet deerin bi feryattan sonra boşalmıştı. ardından yine anlamsız konuşmalar...