apranax

şimdi rüyamda yatıyorum ve uyuyorum. ve o andaki yattığım uyuduğum şekildeyim. çok tuhaf yani sanki uyumuyor gibiyim aslında, vücuduma hapsedilmiş gibi bir duygu.
birden mutfağın balkonunun kapısı gıcırdayarak açılıyor yavaştan. hani yarım metre topuklu giyer kaşarlar yürürken tak tak ses çıkarırlar ya öyle bir sesle yaklaşıyor kapıyı açan her ne ise. ben kıpırdayamıyorum, çünkü dedim ya hapsolmuş gibiyim. yaklaştıkça tüylerim diken diken oluyor, içimde çığlıklar atıyorum ama vücuduma bir gram hükmüm yok. sanki göz kapaklarıma kadar felç olmuş gibiyim.
başucuma geliyor bu her ne ise, yastığımın hemen yanından geçiyor hatta hissediyorum, yaylanıyor yatağım. sonunda içimdeki korkunun şiddetine dayanamayıp uyanıyorum bir çığlıkla. nefes nefese.