bi ara kıza yazdığım freestyle

uzun mesaj yazıyorum dıye sevinmişti . dedim madem oyle üç beş kelime soyle ,
izmir ankara kilise özgürlük yeşil gökyüzü falan demişti . ben de bunu yazmıştım. telefonu karıstırırken buldum
. anıdır en nihayetinde .

Izmirde , o ara sokakların birinde .
Çok da geleni yok , duvarların boyası dökülmüş o kilise .
Içinde kaç hayatı , kaç bedeni beslemiş dualar .
Kapıdan dışarı adım atar ya o insanlar .
Özgürlük bu olsa gerek , ya da özgürlüğe en yakını .
Tıpkı ankaranın soğuk bi gecesinde ,
kendini gökyüzünde hissetmek için sanki , başı yukarıda , dimdik
Esen yel saçlarına dansa kaldırmış , öyle asil , öyle yukarıda başı .
Bir de yüzü , çiçek gibi . Ve gözleri , o özgürlüğe , o gökyüzüne bakan gözleri .
Yüzünde açan çiçeğin , yaprakları kadar yeşil .

edit. daha sonraları bayağı yavşadıydı