hayat hikayemi yazsam dinler misiniz

11 sınıfta okulda pek bi aksiyon yaşamadım gençler. gerçekten hayatım çok rutin ve sıkıcıydı. mesela bi yere misafirliğe gitsek çıldıracak kadar seviniyordum.ya da sabah otobüs 2 dakka erken gelsin mutlu oluyordum.

bir de kız kesmeye başlamıştım yavaştan.ama icraat yok tabii. kendine güven yok ki icraat olsun. elin zütü taklu pigmesi fıstık gibi kızları zütürürken bin gibi izlemek düşüyordu bize. gerçekten kızlar beni çok severdi ama içlerinden hiç biri bana sevgili gözüyle bakmamıştır eminim. kevaşeler binlerle takılmayı sever zaten.bi bin olamadım yapımda yok zaten.

kimseyi incitecek, kıracak şeyler söyleyemem ben, oldu da söyledim diyelim 2 gün aklımdan çıkmaz sonunda gider konuşur gönlünü alırım o insanın. işte bin olmak sanırım olayları pek takmamak, gerektiği zaman dalga geçmek. bunların hiç birini yapamam ben. sanırım hep iyiliğimden kaybettim. kızlar bana sevgili değil de hep yea şu sari pipi de çok iyi çocuk haa gözüyle bakmıştır. zaten sevgili gözüyle baksalar 100 metreden anlardım. hani burada anlatıyorlar of kız beni kesiyo falan diye,yok abi yok hiç bir kızın beni bir kere kestiğini görmedim. hani tip desen azıcık var,boy var.

okudum da sonradan bi editleyeyim dedim: mütevazilik de akmış burada