cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra 2

sürekli ve farklı aşamalara sınavlara tabi tutulan ben , her nedense yaradanın mesajını bir türlü idrak edemiyordum . kısacası ne anlatmak istediğini anlayamıyordum , ancak birşeyleri işaret etmekte ısrarcı olduğuna emindim . kısa sürede yaşadığım çalkantılar beni ruhen çok yormuştu . hiçbir iş yapmayacak derecede tembelleşmiştim , millet icraat peşindeyken ben aforizma peşindeydim . kabına sığmaz oldu ruhum . bir taklar istediğim kesindi , ancak bu neydi . yine içimde çaresizlik hissi büyüyerek sardı tüm bedenimi . gözümü kapatsam bir yandan aslı , bir yandan ayşe . ben karılara bu kadar takacak kadar basit bir adam mıydım ? bir yandan dostum muzo , bir yandan ailem , o dönem adına kısmen gelecek vaadeden mesleği kazandıracak okulu bu denli boşlamam , yeni yeni içimde türeyen para hırsı ... tüm bunlar neydi ? rahat bir uykuyu o kadar özlemiştim ki . her gece istisnasız rüyalarımda aslı'yı görürdüm . sanırım bunun sebebi daha evvelden bahsettiğim 'ters tepme' neticesindeydi . cidden şimdi bunca yıl sonra karşıma çıksa ne hissederim bilemem . dediğim gibi çok büyük bir oyunda , bir yerlere yönlendiren bir oyuncudan farksızdım . acaba halime gülüyor muydu yaradan , bana sürekli bir hedef koyup koşmamı sağlayan yaradan . aynı yaradan nedense o hedefe epey yaklaşmışken ' prenses diğer kalede mario ' yazısını yapıştırıyordu ekrana . oysa ben kendi hayatımda bile mario değil luigi ydim . istenildiği zaman görüşülebilen , istenildiği zaman gibtir çekilen . istedikleri değil de , ondan istenilenler mühim olan bir adam . tercih hakkım yoktu , taa yaradılıştan beri . milletin dedesi tarla bırakır , mal mülk bırakır benim dedem bana erumi ve sakil bırakmıştı . onlardan da uzaktaydım , sanırım benden kırılmışlardı . benden kırılmasınlar da ne yapsınlar ? taka benzemeye başlamıştım . kibri ile egosu , ruhundan ağır basan bir adam