cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra 2

hikayemi bitiriyorum bir müddet sonra . becerebilirsem bastıracağıma inanıyorum o zamanlar . insana ve sohbete hasret kalmışım . ciddi anlamda yazma süreci zahmetli bir iştir . kimse ile konuşmam , yazı dilinden ötesi kafamı karıştırır . beynimin konuşmasına izin veririm o bana yazdırır . aklıma bazen saçma düşünceler geliyor , beni kendim ve allahtan ötesinin anlayamadığını düşünüyorum ona gitmek istiyorum . intihar etsem dahi anlar diye umuyorum bazen , ufak bir kurşun darbesi kafa tasımı delip beynimi birbirine katabilir mesela . öleceksem beynimi dağıtmalıyım , beni bu noktaya sürükleyen yegane birimi yani . bazen salya akıtıp , mal mal ekmeğimi yemek istiyorum . başaramıyorum , sürekli konuşuyor kafam ve ben ona ' ne bileyim yaprağım ' demekten usanıyorum