gülüp geçmek istiyorum ama

yapamıyorum. unutmak değil de sadece güzel bir anı olarak hatırlamak istiyorum. daha öncekileri hep atlattım. hatta daha sonrakileri bile. ama onu atlatamıyorum. hayal etmek güzeldir, yaşama tutunmasını sağlar insanın. geleceğe daha bir umutla bakmasını sağlar. o gittiğinden beri ne hayal edebiliyorum, ne yemek yiyebiliyorum, ne bir şeyler içebiliyorum. sigaranın tadı bile eskisi gibi değil. 11 ay oldu neredeyse. bir kaç gün gülüyorum eğleniyorum sonra yine onsuzluk vuruyor başıma. dayanamıyorum. arada o da böyle hissediyormuş. o zaman daha da tak oluyorum. madem öyle neden gelmiyorsun şefkatli kollarıma her şeye yeniden başlayalım. daha çok sevelim demek istiyorum. diyemiyorum. yıpranıyorum. bazen suçlu bendim diyorum, bazen tüm nefretimle onu suçluyorum. bir çıkar yol yok. hepimiz her geçen gün ölüme daha çok yaklaşıyoruz. ben ise her geçen gün ölüyorum. bir şeyler yazıyorum. çöpe atıyorum. sonra resim çiziyorum sonu hep çöp. başarılı bir adamdım. başarının b'si bile bana çok uzak geliyor şu an. 22 yaşında öldüm. yaklaşık 1 senedir, bedenimin içine sıkışmış iğrenç bir ruhla dolaşıyorum. gülmek harammışcasına bir dk gülersem 10 dk somurtuyorum. büyümek olgunlaşmak bu muydu? tanrıya yakarmak için sebebim oldu. onu geri istemiyorum. artık değil. ben imkansızı istiyorum. son 3 senem ve kaybettiğim beyin hücrelerim. tanrı bunları asla geri vermeyecek.

özet geç diyenler
özet: ergen triplere girip, gibko felsefi çıkarımlar yaptım. bol amlı, zütlü, memeli günler.