iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

sabaha doğru laptobumu açtım.

aklıma gelen php kodlarını yazdım deli gibi.

güzel bir site tasarlamaya başlamıştım.

yaptığım kadarını yaptım. yapamadığım yerler oldu sinirlendim kapadım. çıktım evden.

aklıma fikir geldi.

geri döndüm laptobumu aldım koydum çantasına çıktım.

otobüse atladım.

gittim.

indiğimyeri biliyordum. az daha yürüdüm ve bir bilgisayarcının önündeydim. bilgisayar dersleri veren bir kurstu burası.

adamın yanına çıktım.

yaptığım tasarımları gösterdim, kodlarımı açtım. hatta yanında bir kaç bişey bile yazdım.

adamın adı metindi. muhabbet muhabbeti açtı. yemek yedik bile birlikte.

iyiydik.

unutmuştum hasta olduğumu. güzeldi.

konu bana gelince tek yaşadığımı annemle babamın ayrı olduğunu, hiç görmediğimi söyledim zar zor.

yalan söyledim.

üzüldü. ulan buna bile üzüldü.

insanlar dert görmemiş ki. insanlar yaşamamış ki.

milletin eli kanasa en büyük dertleri bu oluyor. dıbına koyayım yaşamamışlar!

sinirlendi ama içimden. gülümsedim. konuyu değiştirdim.

haftada 50 tlye ders verebileceğini, beni sevdiğini felan söyledi.

kabul ettim.

ilk dersimide aldım.

saat 5'e geldiğinde çıktım hastaneye gittim. iğne tedavisi oldum.

ciğerlerime kocaman iğne soktular.

delik deşik edeceklerdi beni anlaşılan. bitireceklerdi beni.

ağrım arttı. eve gider gitmez ağrı kesici içtim. rahatladım.

uyudum. uyandım. sabaha kadar kod yazdım. uyudum uyandım. derse gittim.

ertesi gün yine iğneye.

1. haftam bitmişti.

kan az geliyordu artık. tükürük şeklindeydi.

ve asıl sorun, param bitiyordu.