hayatta dönüm noktam

hayata gözlerimi açtığım andan itibaren ciddi bir genetik hastalık ile doğmuştum onu tanıyordum her zaman kendini göstermiyordu ama hissettiriyordu kendini iyiden iyice yaşıtlarım top oynarken bigiblete binerken böyle aktivitelere katılırken kendimi gördüğümde hep bi acı öfke ve burukluk genede gider oynardım eklemlerim şişince o 10 üzerinden 9 değerindeki acıyı çeke çeke zor bi insan oldum acımasız merhametsiz hep öfkeli bakan bu yüzden hep içime kapantım sürekli kitap okurdum ki bu arada bu hastalığın getirdiği zeka artışı dolayısı ile herkese güzel gözükür ama sevdiğiniz insanların size yalan söylediğini anlamak bilmek her bi gibten haberdar olmak ve oturunca bi insanla muhabbet edememek çok daha ağır geliyordu insanlarla konuşurken ne diyeceğini anlamak ve bilmek eskorta gidip kendini gibmek gibi bir duygu idi orta okul ve lise facia ile geçti tüm insanlarla sürtüşmeler onları basite alıp anlayamacağı şekilde alaya almak ve eğlenmek tek tutar dalimdı ve bu şekilde bir süre idare ettim hocalarla kafa bulmak özelikle felsefe hocasına anlamayacağı ve karışık sorular sorup rezil etmek bi eğlence idi ki
bu arada bir kıza aşık olmuştum bulunduğum yerdeki en güzel ve varlıklı ailenin kızlarından biri idi gidip konuşmaya cesaret edemedim seviyosan konuş diyenlere olayı anlatttımda hep kendin için en iyisini yapmaşın derler idi ki
bu arada hep türk birliğini kurma yeni osmanlı hilafet ve kavmimin başına geçip eskisi gibi güçlü kılma fikirlerini ve düşüncelerini sürekli düşünürdüm sürekli not alrdım hangi durumda hangi davranış ve olay daha etkili olur die nlp eğitimleri ve aldım ve aklımı gibeyim nereden aldıysam
işe yaradı ama hayatımı bildiğiniz gibti
nese şimdi ölesine yaşıyor gibiyim