beyler 1 yıl önceydi

Açtım telefonu.. nerdesin sen dedi..bi yere kadar gittim gelicem dedim..tek basına mı dedi.. evet dedim.. yalan söylüyosun dedi.. hayır dedim.. görkeme sordum.. arkadasını almaya gitcek missin dedi..(hay ağzını gibeydim görkem)..onu alıcam simdi.. suan tek basımayım dedim.. tamam kim bu arkadaş..ben de geliyorum.. nerdesin dedi.. gelicem sen dur dedim.. hayır gelicem dedi.. yeter irem dedim.. sıkıldım bu tavırlarından.. sürekli soru soruyosun..ben bu kadar hesap veremem dedim..(ne gibime sıkıldıysam, kız ilk defa sordu)..ne diyosun ya..ne zaman hesap sordum senden dedi..onu bunu bilmem sıkıldım artık.. biraz rahat bırak beni..git napıyosan yap dedim..(sacmasapan konuşuyordum)..aglamaya başladı..(dıbınakoyim öteki kız da masada bekliyor tabi)..aglayınca üzülür gibi oldum..ama belli etmedim.. aglamana gerek yok.. biraz yalnız kalmam lazım.. benden önce nasılsan.. onun gibi yasa biraz dedim.. peki dedi ağlayarak.. hadi eyvallah dedim.. kapattık telefonu..(ne gibime yapmıştım bu hareketi?,bilmiyorum.. yoksa yanımda merve var diye zütüm mü kalkmıştı? yada artık gerçekten bisey yasamak istemiyor muydum onla? neyse ne..olan olmuştu artık.. olmadı eve dönünce barışırım diyodum.. affeder beni falan.. masaya döndüm..bi 2-3 saat kadar kaldık kafede..cok deli muhabbet döndü..bu hep gülerken ellerime dokunarak falan güldü..o an biseyi anladım..siz çocukken biseyi cok severseniz(insan yada eşya hic farketmez)..biseyle cok oynarsanız.. vakit geçirirseniz..o ilerde sizin bilinçaltınızda hep özlem duyulan bisey olarak kalıyormuş.. bunu farkettim.. neyse saat 11 oldu.. kalkalım mı dedi.. kalktık..eve bırakayım seni arabayla dedim..bi sürpriz daha geldi.. hadi içelim dedi..eve gec gitmen sıkıntı olmaz mı dedim.. hayır dedi.. zaten cok kalmayız..2 bira içer döneriz dedi.. peki dedim.. arabayı aldık.. marketten 2ser bira aldık.. akbükün cıkısında güzel bi manzaraya karsı durduk.. bira içiyorduk..