işten atıldım ve şimdi sizi deşifre ediyorum

part 9

... gözlerimi tedirgin bakışlarla helena'dan ayırıp dışarı doğru çıkmaya başladım. gördüklerim anlatılabilir cinsten değildi!

çünkü insanın bir anda bambaşka bir dünyada bambaşka bir zaman diliminde olması çok da açıklanabilir bir durum değildi

şaşkınlığımı gizleyememişken etrafı incelemeye başlamıştım.

hayır, hayır uçan arabalar yoktu, uzay kostümü gibi elbiseler de yoktu... güzel ve normal bir yerdi burası. hatta oldukça yeşildi, tertemiz bir havası vardı, ıssızdı.

insanlar elbiseye benzer birşeyler giymişlerdi ve oldukça sağlıklı görünüyorlardı, mutlulardı...

çok uzaklardan bir denizin dalgalarının kıyıya vurma sesi geliyordu. oldukça huzurluydu, kendimi çok güvende hissediyordum.

güneş çok yakıcı değildi, hafif çok hafif serin bir rüzgar esiyordu. insanlar henüz beni fark etmemişti...

o sırada omzuma bir el dokundu, arkamı döndüm... masum bir tebessümle sahaflar çarşısında gördüğüm esrarengiz kız, tam karşımda bana gülümsüyordu

kız: hoşgeldin
ben: merhaba... burası mükemmel bir yer. helena nerede?

kız gülümsedi...

kız: tam karşında duruyor...