geçen yine handeyi özledim

benim de hatirladigim bir hande var.

ama o oldu.

yillar oluyor, hic birlikte olamadim, onu isterken beni usulca kendinden uzaklastirdi, friendzone'da tuttu, hakliydi bir acidan ben toydum o yasca benden buyuktu.

bir gun adini arattigimda oldugunu ogrendim.

sonra bir ara ona zamaninda yazdigim o uzun maillara gittim.

ne kadar sacma seyler yazdigimi gordum. kendimden utandim. kotu degil, sacma, simdiki halimle yazmayi aklimin ucundan gecirmeyecegim yahut cok farkli sekilde kaleme alacagim seyler.

ama ozledim de... en guzel yazlardan biriydi, onun pesinden kosarken onunla yururken gecenin esintisinde...

yok o simdi... sunu yasayinca bir insan ahiret denene nasil inanabilir bilmiyorum. yok iste... su sinirli sureli varliga baglisin iste, gitti mi donus yok, bir daha gorusme yok, bir son soz yok.

keske bunu okuyabiliyor olsaydi.

ben buyudum hande, buyudum, o toy degilim, simdi sana daha iyi bir yuruyus eslikcisiyim, sana herseyi daha guzel ifade edebilecek olgunluktayim.

yanina gelebilir miyim? bir sure bile olsa...

bir sure...