sultan arınır

ben ayda yılda bir televizyon izleyen bir adamım dün gece yapacak daha iyi bir işim olmadığı için lan ne var acaba şu televizyonda onca para saydık açıp izleyen yok öyle duruyor amk dedim ve televizyonu açtım öyle fütursuzca zaplıyorum kanalları bu değil bu hiç değil bunlar sıradan modunda geçiyorum birbir tüm kanalları sonra durdum durmama vesile olan şey ise oturduğum tekli koltuktan neredeyse düşecek olmam ve bulunduğum absürd pozisyondan başka bir pozisyona geçip zapinglemeye devam edecektim hay amk dedim yeni pozisyonumu aldım ve televizyona kafamı çevirdim ki durduğum kanal nergis tv idi işte tam da o anda etraftaki tüm ses kesildi ışık azaldı rüzgarın uğultusunu duyuyordum lan evin içinde sanki an soyutlandım bu diyarlardan kafamın içinde ise aniden çalmaya başlayan la vie en rose parçası ile birlikte bu kedi canını yediğimin hatununu gördüm oturduğum tekli koltukta adeta yamuldum hayallerimdeki hatunun vücut bulmuş ete kemiğe bürünmüş haliydi saf duru ve temiz bir güzellikle saçları gözleri ağzı burnu herşeyiyle karşımdaydı o anı tüm detaylarıyla hatırlıyorum kavun yüklü bir araçta yapılan aramada gizli bölmelere yerleştirilmiş bilmem kaç bin paket kaçak sigara bulunduğu haberini geçiyordu emekleyerek tv'ye biraz daha yaklaştım biraz daha ve biraz daha ve tv'nin önüne bağdaş kurar vaziyette oturdum haber bültenin hiç bitmemesi ve sonsuza kadar sürmesi için dua ettim bir an çiçek çikolata falan alıp memleketteki anama babama haber verip bu hatun kişisini istemek dahi geçti aklımdan haber bülteni bittikten sonra televizyon'un fişini çektim bir sigara yaktım ve ağladım neden bu kadar etkilendim çünkü herkesin kafasında yarattığı ama dış dünyada var olmadığına inandığı bir hatun vardır işte benim zihnimde yarattığım -evet belki sizin kadar yaratıcı değilim- hatun kişisini karşımda gördüğüm an bunlar başıma geldi şimdi gibtirip gidiyorum buralardan ama yine gelir yazarım arada :(