lan lise anılarımı anlatsam mı

adam şaşırmış bana bakıyo neyse yukarıya doğru yürümeye başladım yokuştu çünkü izzet aha lan diye bağırınca baktım 12 kişi üsüme geliyolar lan erkekliğin 10 da 9'u kaçmaktır tabanlar züte vurana kadar koşmaya başladım bu izzet şerefsizi tek gelmicek miydi acaba diye düşündüm yokuş aşşağıya koşmak çok tehlikeli beyler usains bolt olyuyosunuz sonra hızınızı kontrol edemezseniz kötü şekilde düşüyosunuz arkamdan 2-3 kişi yuvarlandı baktım sokağın ilerisi yok ama sağa dönüş var ulan nasıl koşuyorum bir allah bilir bir ben yine bi yokuş çıktı solumda ordan koşmaya başladım arkamdan hiç hız kesmeden koşuyolar bi parkın tiyatro yeri vardı oraya çıktım duvardan atladım basamakları bir bir tırmanmaya başladım park kalabalıktı bayağı hızımı hiç kesmeden eve doğru koştum eve girdim bi rahatlamıştım bu arada kürşad'ın telefonunu da almıştım aradım bunu böyle böyle dedim çocukta yarın okulda hallederiz 5 kişiler alırız sen rahat ol dedi kendi kendime nah 5 kişiler 12 kişiler dıbına koyim diyip telefonu kapattım akşama kadar yine kitap okudum ders çalıştım mahallede top filan oynadım arkadaşlarla gece geldim yine yattım yatağa diğer gün okula girdim yine kürşad beni bekliyo , sınıftalar kanka dedi hazırız kavgaya tabi sınıfın kapısını açtım