hayat felsefenizi anlatın lan bana

@1 belkide neden yaşadığımı bilmiyorum kardeşim ama hiç bi beklentim kalmadı bu yaşımda hayattan (21 yaşındayım) ne doğru dürüst bi arkadaşım oldu nede hayatım belki ailem bi dediğimi iki etmedi o konularda çok şanslıydım ama hiç bi zaman mutlu olamadım amk her zaman bi sorunum oldu hepside eften püften sorunlardı ama yaş ilerledikçe sorunların büyüklüğüde arttı bu yaşıma kadar hep ezilen sövülen kişi ben oldum bu huyumu değiştiremedim yıllarca ağladım zırladım her gün kendi içimde yemin ettim değişmeye olmadı lan olmadı kendi benliğimi değiştiremiyorum işte ömür boyu insanların kölesi halinede gelmek istemiyorum acı çekmeden kazasız belasız öliyim gidiyim istiyorum tek düşündüğüm ailem çünkü evin tek çocuğuyum onların en büyük gururları ben olmalıydım ama olamadım işte amk yüz karası oldum hala beni ilk doğduğum gün ki kadar seviyolar belki ama ben onların çocuğu olmayı haketmedim amk hiç bir işe yaramayan neden doğdunu bilmeyen bi acizin tekiyim hayatım boyunca ne bi uğraşımda başarılı oldum nede hayatta