bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

bahadırın yanına gittim.
çok iyi çocuktur ama çok kafası çalışmaz.
çocuk dediğime bakmayın benden 2 yaş büyük.
şu an onunla da görüşmüyorum. her neyse.

giriş katında oturuyorlar. odasının pencereyi tıklattım. açtı.
şaşırdı. bayağıdır görüşmüyorduk.
bolu da olduğum zaman, bir iki aramıştı ama telefonu açmamıştım.
ama umursamaz böyle şeyleri.
çok arkadaşı yok zaten. olanlarında böyle zütlüklerine bir şey demiyordu.
dışarı çağırdım.
3 bana, bir tane kendine kırmızı tuborg aldı.
normalde iyi içer ama sabah tezgah açıyor.
o yüzden bir tane aldı. onların binasının garajında oturduk, içiyoruz.

-hayvan gibi olmuşsun lan- dedi.
rusa gitmiş onları anlattı.
bende nedenini bilmiyorum ama bu kızı, mevzuyu anlattım.
-izmirli kızlar, klas kalite arar.- dedi.
dövecektim ama bir şey demedim. haklıydı amk. sırf izmir değil mesele her yer için geçerli.
neyse böyle uzun uzun, hayatla ilgili konuştu bana laf sokuyor bir yandan ama farkında değil.
kasıtlı yapmıyor. kafası o kadar çalışmaz, tanıyorum herifi yani.

-iş bul bana- dedim.
-hallederiz- dedi.
içip içip dağıldık.
geldim eve facebook açtık yine.

bu facebook kadar huur çocugu bir şey olamaz beyler.
varsa kapatın amk.
o el, mutlaka gidiyor kızın ismini yazıp aramaya.
ardından sevgilisini. bir defa, iki defa da değil.
magazin programı takip eder gibi takip etmeye başlıyorsun onları. bende olan gibi. onlar yaşıyor, sen sadece izliyorsun.