sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

Sınav zamanları fotokopi alıyordum. Olmuyordu ama olduruyordum. ilk sene çok fazla batırmasam da dersleri, 2 sene alışkanlık haline gelen devamsızlık ve ruhani şartlarımın limitlerde olması sebebiyle iyice batırmıştım. Birinci sınıfın 2 dönemi yurdun dibindeki tekel bayiine abone olmuştum adeta. Babam yurt paramı ödüyordu ve bana açtırdığı hesaptan para yolluyordu. Ben ise bu parayı direk sigara ve alkole yatırıyordum.
Yurttaki dolabımda her daim bir 70lik votka ve yedek paket bulundururdum. Gece odadakiler yattığında ben kalkar votkamı sigaramı içer sabaha karşı uykuluk niyetine kahvaltımı yapar uyurdum.

Onlar gibi olmak için artık çok geç oldugunu anladım. Yaşım 20 olmuştu. Ağaç yaşken eğilir lafı doğruydu. Çocukluktan üstüne yapışan olgunluktan sonra insanlardan tiksinilen 4 yıl ve sonuç. Yirmi yaşında gençliği yaşayamamış olgun yaşlı birisi. Ne biliyim onlar gibi güldüğümü eğlendiğimi hayal edemiyordum. Ya da onlar gibi giyindiğimi.. Onlar gibi gülümseyemiyordum. Ben onlardan soyutlanmıştım.

Bir süre sonra üniversitenin benim için artık anlamsız oldugu kanısına vardım. Dersleri okuyup bölümü bitirmek de benim için zordu çünkü 2 senedir derslerin çoğundan kalmıştım ve okusam bu şartlar altında 5-6 yıl daha okumak zorundaydım. Ayrıca babamın parasını da istemiyordum. Bütün bunları 2 dönemin ortasında düşündüm. Ve ev arkadaşlarıma da söyledim.