bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

Normade bana mesaj gelmez. Bayağı şaşırdım

ilkini Açtım – yükleme yapmazsanız, telefonunuz – bilmemne işte.
Ulan zaten kontör vardı telefonda. Aylar önce yüklemiştim ama doğru dürüst kullanmadığım için, bitmemişi bırak, azalmamıştı bile.
Ardından diğer mesajı açtım.

-ne oldu sana, o halin neydi öyle?- yazıyordu.
Baktım saatine öğlen 1 gibi atılmış.
Hiçbir şey düşünemedim o anda.
içimden diğer mesaja bakmak gelmiyordu.
z mi diye düşünüyorum. olamaz.
imkanı,
mümkünatı yok.
Bir süre geçti Diğer mesajı açtım.

– allah, ceza ol, bana acı çektir diye mi yolladı seni?- akşam 7 civarı atılmıştı.
Z atmıştı mesajı.
Nasıl olur lan.
Nasıl silmemiş numaramı, niye silmemiş.
imkansız oğlum, olamaz yani.

Aklım, odadan, binadan, semtten, ülkeden, gezegenden çıkıp, çok uzaklara gitti.
Ne mutluyum, ne üzüntülü… Telefon elimde kalakaldım öyle.
bir süre durdum. nefes bile almamış olabilirim o anlarda. sadece vücudumun içinde gümgün çarpan bir organ var.

öyle durmaya devam ediyorum. telefon çaldı.z mi diye düşünemeden, bahadır yazını gördüm.
dıbına koyduğumun bahadırı.
Farkında olmadan Açtım telefonu.
Mesajların etkisiyle beynim durmuştu.
Bir şeyler bir şeyler anlattı.
sonunda
– yüzde yüz gel, kaçmaz oğlum- dedi.
-tamam gelicem- dedim. Nereye bilmiyordum.
-söz ver lan, yalancıyı gibsinler mi?- dedi
-tamam lan söz. Gelicem- dedim.

ne demişti, neyden bahsediyordu, Tek bir fikrim, tek bir tahminim yok. Ne için söz vermiştim, hiç bilmiyorum.
züt vericen bana söz mü dese, söz derdim, yeter ki sussun diye. Zaten söz vermiş olmakta gibimde değildi. Ölümün olduğu bu dünyada, ne derece tutabilir ki verilen sözler. beyler.

Öyle duruyorum odanın içinde.
10 dakika, 20 dakika geçti.
Ne mesaj atıyorum, ne bir şey yapıyorum.
Düşünmeye çalışıyorum, düşünemiyorum. Bir beynim yok gibiydi.
Yeniden telefon çaldı. Z mi lan acaba diye heycanlandım.