bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

Peder, kendime gelebilme ihtimalimi komple imkansız hale getirmişti.
Yanına gittim z’nin.
Ne sinirli, ne de öfkeliydi.
Yüzüme bakıyordu.
Hayıflanır gibi yüzüme bakıyordu.
Hiçbir şey demedim.
–seni seviyorum- demek geldi içimden. Onu da demedim.
–çok güzelsin- demek istedim. Onu da diyemedim.

-Parkın oraya gidelim- dedi
-üşümüyor musun- dedim.
-yok. Sorun yok benim için- dedi.

Cılız bir yağmur yağıyordu. Yağmıyor bile denebilir. ama hava soğuktu.
Zaten iki adımlık yol park.
Kimse yoktu.
Bir kere w ve z yi görmüştüm burada aklıma o geldi.
-her yer ıslak- dedim.
- ayakta konuşuruz o zaman- dedi.
-olmaz-dedim.

Annemin pazardan aldığı kapşonsuz montu çıkardım, bir bankın üzerine koydum.
Üşüdü diye sevdiğim kızın omuzuna değil, otursun diye bankın üzerine koydum montu.
bu aşkta bir terslik var.
-saçmalama –dedi.
-Bir şey olmaz.- dedim. Israr ettim. oturdu
montumun üzerine.
Ben bank ıslak mıslak dinlemedim, Direkt oturdum.
-montu da çıkardın, burada ıslak. X böyle olmaz.-dedi.
-boş ver beni- dedim.
Sustu, sustum
Sigara yaktım.

Elini uzattı. Elimi tutmak için değil, sigara istemek için.
Parmağındaki yüzüğü fark ettim o anda.
Pırlanta ne bilim o tarz değerli, çok pahalı bir şey değildi.
Ama yüzük vardı beyler.
o dıbına koyduğumun yüzüğünü taktığında anlam kazanan parmakta, yüzük vardı artık.
Dünyam başıma zaten yıkılmıştı. Yıkılmış parçaları biri kafama kafama fırlatıyordu.
O birinin Bütün amacı canımın yanmasıydı. Zevk alıyordu bundan.
Verdim sigarayı.
Çakmağı uzatmadım beyler bu sefer. Ben yaktım sigarasını.

-teşekkür etti.