delidumrulun amlisi

sevgili günlük,

antik yunanda bi felsefe sorusudur; kimsenin bilmediği bir ormanda bir ağaç devrilse ve onu duyacak kimse yoksa, o ağaç ses çıkarmış sayılır mı, sayılmaz mı.

aynı soru 19 yy da fransa'sında özellikle bilimin gelişmesine paralel insandaki tanrı algısının tartışılmasında metafor olarak kullanılmış.

uzattım ama bi yere varacam, yani tüm bu laf salatasının anlamı şudur ki;

- ben şimdi bu yazıyı yazmış sayılır mıyım, sayılmaz mıyım; eğer sen bu yazıların farkında olmayacaksan, okumayacaksan.

bunu tüm karşı tarafın beş duyusu ile bilgiye ulaşacağı durumlarda genelleyebiliriz tabi.

yani eğer biri sana duygularını belli etmiyorsa, sana karşı olan o duygu doğmuş sayılır mı sayılmaz mı.

açıkçası konu üzerinde felsefeciler arasında genel kabul yok, benim de öyle,

ben, sadece yazmaya devam edecem sanırım..

edit: onur ünlü, insan her yerde çok güzel sıkılabilir, der, öyle sanki.