verycool

Bir Ozan anlatıyolardı, çok beyefenfi çocuk, çok iyi adam ,hem de benimle aynı bölümde! Ben zaten bölümden kimseyi tanımıyorum. Kestirdim gözüme Ozan'ı, tanışacam. Karşılaşıyoruz insanlarla yok, tanışamıyoz. Selam vericem veremiyorum. Neyse sonunda oldu kütüphane de bir gün ahanda tanıştık... Aylar geçti, o doğum günü herşeyi değiştirdi. Nasıl oldu bilmiyorum ama birden sen benim en iyi dostarımdan biri oldun. Gece yarılarına kadar süren hararetli dost sohbetlerimizin mekanı oldu evisin. Estikçe kafamıza ben ve takım arkadaşım aldık çiğdemleri, kolaları koştuk evine. Konuştuk,dertleştik, gecenin bir yarısı filmler izledik... Diğerleinden fırsat buldukça, bölüme ,derslere sardık;ahladık;ufladık beraber. Belki de birbirimizi gördükçe başarı grafiğimiz yüksek olmasa da hayat güzel dedik, teselli ettik birbirimizi. Bir gece yatağımda usuldan gözyaşları dökerken gelen bir telefonla senin sesin çağırdı beni. Gece çapraz sorgunuza maruz kalıcam diye korkarak geldim, ama söylediklerinle teselli ettin beni. Konuşmak değil hareketler insanın aynası.Sen hiçbir zaman şaşırtmadın beni, hiç yarı yolda bırakmadın,hep önce "dostum" dedin. Hayat bizi daha çok koşuşturmaya sürüklese de biliyorum sen yine önce dostluk diyeceksin;Fethiye'yi,Abant'ı, Polonezköy'ü,Şile'yi çınlatan kahkahaların hep benim yanımda olacak.