bir öğretmenin iç dünyası

bölüm 7

iş hayatına giriş

dediğim gibi dershaneye iş başvurusunda bulundum. dershane sahibi olan eski hocam yarın sıfatlara hazırlan gel anlat bir dinleyelim dedi.

birkaç saniyelik duraklamanın ardından tamam hocam yarın görüşürüz diyerek çıktım. duraklamanın sebebi neydi?

o an fark ettim işte üniversitede ne boş bir eğitim aldığımızı. sıfatları unutmuştum! evet yanlış duymadınız türkçe öğretmeni olmuş ben sıfatları unutmuştum. tabi getirsen soru çözerdim ama say sıfat çeşitlerini anlat desen anlatacak durumda değildim.

osmanlıca öğrendim, şu an kullanılmayan gibimsonik yapay dilleri öğrendim. dil bilgisi konularını bir ve ikinci sınıfta gördük o zaman da vize finalde test olup zart diye geçiverdik. zaten öss den yeni çıkmışız amk koyar mı bize.

eve giderken yüzüm kızardı. dıbına koyim türkçe öğretmeni olacaksın sıfatları nasıl unutursun? hem utanıyor hem üniversitedeki eğitim sistemine küfrediyordum.

lan dedim ya adam hadi şimdi anlat deseydi. ne yapacaktım dıbını gibeyim ne yapacaktım? mal gibi kalıp rezil olacaktım

hemen eve gittim. internetin başına geçtim. sıfatları açtım internetten çalışmaya başladım ve notlar aldım. kendi kendime anlatıyor, ezberlemeye çalışıyordum. utanç, heyecan,öfke bünyede ne ararsan vardı lan.

dershane demek kölelik demekti. dershanelerde çalışan arkadaşlarımdan biliyorum. para verilmez çoğunda. ilk yıl stajını kaldırır sigortanı yatırırız derler onunla yetinirsin.

çünkü sen yetinmezsen arkanda sırada bekleyenlerden biri elbet yetinir. yetinmek zorundasın,ses çıkarmamak zorundasın. çoğu huur evladı patronlar sigortayı yatırmaz stajı kaldırmaz seni oyalar. veya stajın kalkınca seni gibtir eder yeni bir çömez alır.

çömez demek daha az para vermek demektir.

çalışın ulan kölelerrrr çalışın dıbına koduklarımm...