+1
burdan bişeyler yazıyorum ama, ne sen beni tanıyorsun ne ben seni tanıyorum
yaklaşık 3 aydır ne bir arkadaşım var nede konuşabileceğim bir insan
o kadar yalnızım ki yalnızlıktan neler yaptığımı anlatsam sayfalar saatler sürer(düşünmeye başla yazarken bin anlatıcan yani)
numaranı birinden veya biyerden almadım tamamen kafadan salladım ve yazarken dua ettim ne olur kimseyle konuşamayan
bu derece yalnız olan birine cevap verecek onunla birazcık konuşup sosyalleştirecek insanlarla iletişim kurmayı unutmasına ramak kalmış bu adama birazcık zaman ayıracak biri olsun diye
belki şansa inanmazsın belki inanırsın
ben şahsen inanmıyorum şanslı bir adam olsaydım eğer bu kadar talihsiz olaylar başımdan geçmezdi
bu derece yalnız ve sana muhtaç olmazdım ki daha benimle konuşup konuşmayacağın bile meçhul
tanrım :( ismini bile bilmediğim bir insanın belkide sonradan oluşmuş bu fobimi yenmeme yardım edeceğini bilir miydim önceden?
hayır
... (burdan sonrası da muhabbete göre senin yaratıcılığına kalmış panpa çok ağır sıkma inandırıcılığını bozma
eski sevgili hikayesi anlatma arkadaşının eski sevgili hikayesi falan olsun ve eskiden ne kadar kuul ve yaşantının süper olduğundan bahset
geçici bir zaman zarfı olduğunu ona söylet gerisi zaten automatically ; ) hadi bakim görim seni)
