erasmusumu anlatıyorum gelin no liseli

şimdi benim içimde hep vardı bunu yapmak hacı. zaten özgürlükçü bir ailede büyüdüm ama zaman içinde ailenin durumunun taku çıktı. lise yıllarının ne kadar taktan ne kadar kopuk olduğunu herkes bilir. bende öyle kopuk bir gençtim. hele parçalanmış bir aile, iyice duygusal açıdan istismar edilmiş bir çocukluk ve dünyadan kopuk bir ergenlik.

neyse hep vardı kafamda çekip gitmek gurbette kalmak ama öyle zart diye olmuyordu tabi. neyse girdik üniversiteye. ilk sene o apaçilikle herkesle ortam kurmaya çalıştım ama zortladım tabi. ne kadar istanbulda büyümüş olsam da devlet üniversitesine anadoludan gelen insanlarla en başta orta yolu bulamıyorsun. hep bir üstten bakmak ve bunla mutsuz olmak. tecrübesizlik işte.

ilk sene yaptığım mallıklar yüzünden hep okuldan koptum, hem salak salak insanlardan tavır yedim. şimdi düşünüyorum da hakket tecrübesizlik, toyluk.

çaktık ilk sene.