toplumla iyi geçinen biriyim

Ama dediğim gibi. Okul benim için sabit bölge. Orayı bozamazdım. Yine de 1-2 saat beynine işledim, ondan fırsat buldukça. Patlamış mısırının keyfini çıkarmasına izin vermedim. Ona istediği dramayı vermedim. Asla ulaşamayacağı bir adam türünün gözlerinin içine bakarak geçirdi bi akşamı. Bu kadarı onun gibilerin ligi için yeterliydi. Onun gibi biriyle, benim için de.

Ha... bi de hesabı ona kitledim. Çünkü yastaydım. Zuhah...

"Ben kaçıyım eve, ama bunu bi daha yapalım mutlaka ya... dışarda hiç takılmıyoruz seninle."
"Tabi yaparız. Söz verdim zaten, aklımda."
"Ya öyle demiyorum, daha... sakin ortamda. ikimiz."
"Ya tabi o da olu-... "
Bir anda kolumdan çekiliyorum sola doğru. Gördüğüm manzara görmeyi umduğum türden değil, ama şaşırdığımı da söyleyemem. Hatta umut ettiğimi bile söyleyebilirdim.

"Benimle gel"
"Nereye?"
"Oturucaz bi yerde"
"Bi dakika"

"Aaa sevgilin bu mu?"
"Evet ben sevgilisiyim canım sen kimsin kumam mı oluyorsun?"
"Yaa o ne yok ben arkadaşıyım sadece ya"
"Hahah ne sevgilisi ya dalga geçiyo bakma sen. Görüşürüz bebek, dediğin gibi yaparız tekrar bunu yakın zamanda." -dediği-"n" gibi. ben demedim. sen istedin, ben katıldım. asla, ama asla, istekli olan taraf ben değilim.
"Eee... tamam iyi akşamlar." ... -Zuhah iyi akşamlar ne lan... Mavi ekran.
Durum hakkında hiçbi fikri olmayan ev kızını gönderiyorum. Aslında bu çok daha güzel oldu. Turuncu saçlı çok güzel bir hatun, sevgilim olmayan, beni bir anda gölgelerin arasından çekip onun yanından alıyor. Hayatı boyunca isteyip sahip olamadığı her şey, her erdem, her davranış, her beceri gibi aynı. Aha bi dakka... Dövmeli kız? Silah falan mı buldu acaba bi yerden... neyse burası kalabalık lan...