toplumla iyi geçinen biriyim

"Hacı...
Lan olum... illa küfretmem mi lazım ya bi kere de ben çağırınca sen gel ya?
Abi bi çık gözünü seveyim...
Ya bi bak alo! dıbına koyduğum
Bak burda bişey var, bana göre değil bu ben beceremem... gelsene geri. He? Olmaz mı?
gibinin keyfine dürtmeyi biliyosun ama?
... iyi lan iyi ne tak yiyosan ye. iyice bak abyss'in içine yavşak herif, bişey diyoruz...
Ama çoktan abyss olmuşsun sen zaten.
Olum lütfen lan bak başka bişey bi durum var yani.
Abi ben ciddiyim benim için sorun değil ben alışkınım oraya dönerim, sen değilsin çık gel hadi
Gözünü sevdiğim çık gel...
gibtir git muallak herif, korkak bin.
Sen kimsin ki lan zaten? Bunların hepsi benim eserim. Seni de gördük... "
"Ders... alır mısın?"
"Ha? Ne demek lan bu? Olum yemin ediyorum sen abyss falan geçmişsin cthulhu olmuşsun dıbına koyayım.
... hacı? Lan bişey söyle... olum... ben iyi değilim lan."

Ders alır mısın? Zihnimde yankılanan düşünce buydu. Ders almak. Aynı hatayı yapamam. Onu geçirdiği dönüşümden dolayı kutlayabilirim. Bunun bir parçası olabilirim. Ama bir sınırım var. Bu sınırı asla geçemem. Doğumumun sebebini, hatırlayarak doğuşumu, meleklerin öpücüğünü reddettiğim, çektiğim ızdırabın hediyesini yok sayamam. O kendisininkini yok saymış olabilir. Ben yapamam. Yapmam.

Ben bu adamım. Senin hep olmak istediğin. Bunu terk etmeyeceğim.
Ben bir hediyeyim, kimseye ait olmayan. Görevimi yapacak ve gibtir olacağım.

"Ama gibtir olursam bi daha onu böyle göremicem...
... lan."