pompei sapkini

bu memlekette de bir gün sabâh olursa, haluk,
eğer bu memleketin sislenen şu nâsiye-i
mukadderatı kavî bir elin, kavî, muhyî
bir ihtizâz-ı temasiyle silkinip şu donuk,
şu paslı çehre-i millet biraz gülerse... - o gün
ben ölmemiş bile olsam, hayâta pek ölgün
bir irtibâtım olur şüphesiz; - o gün benden
ümidi kes, beni köt'rüm ve boş muhitimde
merâretimle unut; çünkü leng ü pejmürde
nazarlarım seni mâziye çekmek ister; sen
bütün hüviyet ü uzviyyetinde âtisin;
terennüm eyliyor el'an kulaklarımda sesin!

evet sabâh olacaktır, sabâh olur, geceler
tulû-ı haşre kadar sürmez; âkıbet bu semâ,
bu mai gök size bir gün acır; melûl olma
hayâta neş'e güneştir, melâl içinde beşer
çürür bizim gibi... siz, ey fezâ-yı ferdânın
küçük güneşleri, artık birer birer uyanın!
ufukların edebi iştiyâkı var nûra.
tenevvür... asrımızın işte rûh-i âmâli;
silin bulutları, silkin zılâl-i ehvâli,
zîya içinde koşun bir halas-ı meşkura.
ümidimiz bu; ölürsek de biz, yaşar mutlak
vatan sizinle şu zindan karanlığından uzak!