3 yıllık ve çok mutlu bir ilişkim vardı

hayat işte. ne zaman neyle karşılaşacağını bilemiyorsun. yıllarca aynı okullarda okumuşum bu kızla ben. kim bilir kaç kere yanımdan yürüyüp geçti. bilinmez. o taraklarda bezim olmadığı için kafamı kaldırıp bir kere bakmamışım ona. ama başlar yereden mutlaka kalkar bir gün. herkes için bir zaman vardır. ben başımı kaldırdığımda görebildiğim tek şeydi kadın.

iri siyah gözleri, uzun kirpikleri, yanaklarını delip geçecekmiş gibi yükselmiş ve anlamsız bakışlara ve tavırlara bile bir karakter katan elmacık kemikleri vardı. hep öyle sandık melekler beyazdır. bir meleği kıskandıracak kadar beyaz ve pürüzsüzdü. onu uzaktan çok izledim. asla abartılı gülmezdi. kirpiklerinin kapanışını görebiliyordum örneğin gözlerini kırparken. öylesine dingindi ki. hareketleri daima ağır ve kendinden her an emindi. onu tanıdığımda yaşı 18di. ben hayatımda 18 sayısının bu denli büyük olabileceğini o zaman anladım. o tanıdığım en yaşlı çocuktu. ve beni ona çeken şey bu olmuştu.