3 yıllık ve çok mutlu bir ilişkim vardı

işte ben böyle biriydim kadını sadece uzaktan izlediğim zamanlarda. hayatımın vazgeçilmezleri bu kadarcıktı. bir aile, yaşayarak öğrendiğim değerler, küçük dünyam, ve 2 arkadaş

daha evvel söylemiştim. kadını tanıdığım zamanlarda okulu bırakmıştım. ama tanımak değil de tanışmaktan söz edeceksek eğer bu lisenin bitişine bir kaç hafta varken oldu.

yaz gelmiş. hava sıcak. insanlar girecekleri üniversite sınavının derdine düşmüş. benim dişi arkadaşım bile. daha önce zahmet edip tanışmadığım sınıf arkadaşlarım benden uzaklar. onları suçlayamazsın. kimsenin kimseye hak ettiğinden fazlasını vermediği ve hatta hak edilenin bile verilmediği zamanlar gelmişti artık. artık ne bizler sokaklarda top koşturuyorduk ne de yeni gelişen insanlık anlayışı gereği diğerleri bizler için son demlik çaylarını bisküvilerle ikram ediyorlardı. toplum sözleşmesi hasat zamanı gibiydi. yalnızca ektiğinizi biçiyordunuz bazen de zamansız yağmurlara yakalanıp bomboş avuçlarla kendi başınıza kalıyordunuz.

o gün içimde bir buhran vardı. sınıftan çıktım kapının tam karşısına yürüyüp yerdeki toza aldırmadan sırtımı duvara verip yere oturdum. şimdi o sırada neyi düşündüğümü hatırlamıyorum. hiç bir önemi de yok. bu anın kutsallığının düşündüklerimle ya da yaptıklarımla hiç mi hiç ilgisi yok. o anı değerli kılan kadından başka bir şeyin olması mümkün değil